Με έπιασαν τα γέλια μόλις άκουσα τις ανταποκρίσεις από την Τουρκία να αναφέρουν οργή και κατάπληξη στα τουρκικά ΜΜΕ με αφορμή τις δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας Νίκου Δένδια για το πυραυλικό πυροβολικό, που θα προστατεύει το Αιγαίο. Μα, τόσο σοβαρά μας παίρνουν; Τόσο λίγο μας ξέρουν; Μια κουβέντα είπε ο άνθρωπος, για να εντυπωσιάσει, επειδή μιλούσε σε συνέδριο. Ο κ. Δένδιας, συγκεκριμένα, είπε ότι «θα κλείσουμε το Αιγαίο από τη στεριά», χάρη σε ένα «πυραυλικό πυροβολικό, που θα είναι διασκορπισμένο και μετακινούμενο στα εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, νησιά του Αρχιπελάγους». Ετσι, πρόσθεσε, ο Στόλος δεν θα είναι δεσμευμένος στο Αιγαίο, όπως είναι σήμερα, αλλά ελεύθερος να επιχειρεί γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο – ή να σαπίζει από την αχρησία, προσθέτω εγώ, όχι ο υπουργός.
Από αυτό που περιγράφει ο κ. Δένδιας μέχρι την πραγματοποίησή του, η απόσταση είναι αχανής και απροσμέτρητη. Μόνο την εκπαίδευση των στελεχών να λάβουμε υπόψη, χωρίς να υπολογίζουμε το τεράστιο κόστος και σε hardware και σε software, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι όνειρο θερινής νυκτός μέσα στο καταχείμωνο να νομίζει κάποιος ότι το «όραμα» του κ. Δένδια μπορεί να πραγματοποιηθεί μέχρι το 2030. Θα ήταν δυνατόν να γίνει μέσα στο διάστημα αυτό, αν η Ελλάδα ήταν Ισραήλ, τόσο από πλευράς τεχνολογιών αιχμής όσο και νοοτροπίας. Θα ήταν επίσης δυνατόν, αν αλλάζαμε ολόκληρη τη χώρα μας, ώστε μετά εκείνη μόνη της να πραγματοποιήσει το έργο στο πιτς φιτίλι. Αν, λ.χ., από τώρα μέχρι τα μέσα του 2026, αλλάξουμε δομές και νοοτροπία και καταφέρουμε να κάνουμε τη Δικαιοσύνη να εκδίδει τις αποφάσεις της σε λογικό χρόνο, τότε, ναι, στο διάστημα που περισσεύει φτιάχνουμε και τον θόλο του κ. Δένδια. Αλλά αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο.
Εν ολίγοις, πολύς θόρυβος άνευ λόγου, όσον αφορά την αιρετική θεώρηση του κ. Δένδια, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος, και την οποία ανέπτυξε στην ονειρική της διάσταση. Εξίσου αιρετική, όμως, είναι και η θεώρηση του Τομ Μπάρακ, του αμερικανού πρεσβευτή στην Αγκυρα, ο οποίος θεωρείται ως οιονεί υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ανατολική Μεσόγειο. Οι δηλώσεις του ότι τα προβλήματα και οι τριβές μεταξύ εθνών-κρατών θα ξεπεραστούν, επειδή το κονίαμα της αμερικανικής επιχειρηματικότητας θα ενώσει τις δύο πλευρές, περιγράφουν κάτι εξίσου δύσκολο και μακρινό όσο και ο αντιαεροπορικός πυραυλικός θόλος του κ. Δένδια. Προσωπικά, με στέλνει πίσω 35 χρόνια, τότε που νομίσαμε ότι όλα θα τα γιάτρευε η ανάπτυξη και η ευημερία. Οτι οι συγκεκριμένες δηλώσεις του κ. Μπάρακ εκφράζουν τις αμερικανικές προθέσεις, ναι. Οτι οπωσδήποτε εκφράζουν τον τρόπο που ο ίδιος (δεν) διαβάζει την Ιστορία, ναι. Ως εκεί, όμως, όλα τα υπόλοιπα είναι σχέδια με ήχους στον αέρα. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να αναστατώνονται οι δικοί μας εθνικιστές, υπερπατριώτες, εθνοκάπηλοι, ψώνια κ.ά.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που μίλησε και αυτός την περασμένη Παρασκευή για τα ελληνοτουρκικά, ήταν επίσης αιρετικός με τον τρόπο του – δεδομένου ότι ο ρεαλισμός είναι αίρεση στην Ελλάδα. Ειδικά όμως για το αμερικανικό ενδιαφέρον στα θέματά μας, ο κ. Βενιζέλος κρίνει ότι τα ελληνοτουρκικά δεν είναι στην ίδια βαθμίδα για τους Αμερικανούς, όσο η Γάζα και γενικώς το Μεσανατολικό. Προφανώς. Από την άλλη, όμως, δεν γίνεται να αποκλείουμε τελείως την πιθανότητα οι Αμερικανοί να προχωρήσουν και πέραν από τα σχέδια και τα λόγια. Βλέπουμε, λ.χ., ότι ο πρόεδρος Τραμπ – αυτός ο μέγας αιρετικός – παίζει συγχρόνως σε όλα τα διπλωματικά ταμπλό, με την ελπίδα ότι θα του κάτσει κάτι καλό, για να πάρει το Νομπέλ που είναι το απωθημένο του. (Εμμονή ανάλογη εκείνης του Νέρωνα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τον οποίον άφησαν να κερδίσει όλα τα αγωνίσματα. Γιατί δεν κάνουν το ίδιο και με τον Ντόναλντ να ησυχάσουμε; Ολα τα Νομπέλ και τα επιστημονικά ακόμη να απονεμηθούν σε εκείνον. Κάντε το όπως οι Ελληνες!..).
Ολα αυτά όμως είναι συνυφασμένα με την προσωπικότητα του προέδρου Τραμπ, γι’ αυτό και είναι εξίσου ευάλωτα και εύθραυστα. Ο Τραμπ έχει επιβληθεί με τον εκφοβισμό και τον τραμπουκισμό στους συμμάχους των ΗΠΑ και έχει ανατρέψει την τάξη των πραγμάτων στις γεωπολιτικές ισορροπίες. Σύμφωνοι, κοιτάξτε όμως πόσο ρευστή και απροσδιόριστη είναι η κατάσταση στο εσωτερικό των ΗΠΑ και θα αντιληφθείτε πόσο εφήμερη είναι η ισχύς του. Επιπλέον, είναι 78 ετών και τα συμπτώματα του γήρατος είναι πια αισθητά στη συμπεριφορά και την αντοχή του. Οι κωμικοί έχουν ήδη πιάσει δουλειά…
