Πολλά χρόνια πίσω. Αρχές δεκαετίας του ’90. Η ΑΕΚ πηγαίνει στην Πάτρα για την κόντρα με την Παναχαϊκή και φεύγει με σκορ 3-2, παραμονές του ευρωπαϊκού αγώνα με την Τορίνο. Ιταλοί απεσταλμένοι, τότε ονομάζονταν «κατάσκοποι» και άλλωστε πολλές πληροφορίες και Iντερνετ δεν υπήρχαν, αμέσως βαφτίζουν «Γκούλιτ» τον Ντανιέλ Μπατίστα που όντως έλαμψε στην Αχαΐα. Ενας μάλιστα το προχώρησε περισσότερο και μίλησε για τον «Γκούλιτ των φτωχών».
Oλα αυτά ήρθαν μονομιάς στον νου το σαββατόβραδο και στην αναμέτρηση της Ελλάδας με τη Σκωτία στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Τα όσα εντυπωσιακά έκανε στη φάση του 2-0 ο Τεττέη, το πώς ελίχθηκε και έτρεξε στον κενό χώρο δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για γκολ στον Καρέτσα, όλα έφτιαξαν μια κίνηση ωραιότατη και ορισμένοι μίλησαν για τον «Λουκάκου των φτωχών». Μοιάζει σε κοψιά. Υπερβολή; Ισως ναι, μπορεί όμως και όχι. Ο Τεττέη δείχνει να απολαμβάνει τις στιγμές και την κλήση του στην εθνική ομάδα, όλο το γήπεδο σηκώθηκε στο πόδι όταν ετοιμαζόταν να πάρει τη θέση του λαβωμένου Παυλίδη και το μπιζάρισμα ήταν φανερό σε κάθε ενέργεια του επιθετικού που μοιάζει να βελτιώνεται καθημερινά και να εκτοξεύει την αυτοπεποίθησή του. Αλλά όπως συμβαίνει πάντα, καλό είναι να περιμένουμε. Γιατί και η Εθνική εντυπωσιάζει ώρες ώρες και μετά ξαφνικά πέφτει η απόδοσή της λες και μένει από καύσιμα. Ο Κουρμπέλης δεν φαίνεται κι ας είναι ο ρόλος του κομβικός σε θέση αμυντικού μέσου, θέλει στήριγμα αλλά ελάχιστη βοήθεια έχει, οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς, αυτές που κάνει και όσες δεν επιχειρεί, αποτελούν θέμα συζήτησης, ενώ κάποιες επιπολαιότητες αξίζει να επισημαίνονται: όπως αυτή που ναι μεν θεωρήθηκε «σωτήρας» με διπλή απόκρουση ο Καρέτσας, αλλά νωρίτερα ο συγκεκριμένος κυνηγός γύρισε προς τα πίσω εντελώς άτσαλα την μπάλα, ενώ στο πρώτο ημίχρονο ο Παυλίδης θέλησε να ολοκληρώσει μόνος μια προσπάθεια και όχι να κάνει πάσα στον αμαρκάριστο νεαρό στράικερ. Το γκολ δεν ήρθε. Και ο Καρέτσας, για όσους βλέπουν και αντιλαμβάνονται τα πράγματα, καθόλου δεν το ευχαριστήθηκε.
Συμπέρασμα: μια μεγάλη ευκαιρία χάθηκε. Από έλλειψη συγκέντρωσης σε καίρια χρονικά σημεία των αγώνων. Ή και από ανισορροπία στο ρόστερ γιατί ναι μεν η επίθεση σκίζει και το ταλέντο περισσεύει, δεν μπορεί όμως να ειπωθεί το ίδιο για τα μετόπισθεν ή και τα χαφ, όταν δεχόμαστε παντού και πάντα γκολ. Αυτό πληγώνει. Κοστίζει και το εισιτήριο για τελική φάση δεν έρχεται.
