Τον έβλεπες και δεν πίστευες στα μάτια σου. Προφανώς κάτι αντίστοιχο θα ένιωθε και ο λαβωμένος Λεσόρ αντικρίζοντας τα «πράγματα και θαύματα» που έκανε ο Φαρίντ στο γαλλικό παρκέ και κατά την πρώτη του παρουσία με τα πράσινα χρώματα το βράδυ της Τρίτης.
Το πρώτο που ξεχώρισε: η απίστευτη διάθεση του πολύπειρου αμερικανού σέντερ να δείξει τι αξίζει. Με τη δίψα και το πάθος εφήβου, με την ορμή παίκτη που παλεύει να κρατήσει τη θέση του στο ρόστερ και όχι ενός μπαρουτοκαπνισμένου αθλητή που ελάχιστα έχει να αποδείξει. Λίγοι στο παρελθόν ήρθαν από τις ΗΠΑ και αμέσως κατέθεσαν τέτοια ζωντάνια στον όποιο αγώνα πήραν χρόνο συμμετοχής.
Δεύτερο, η όλη εικόνα του. Και πέρυσι ο Παναθηναϊκός δεν ενδιαφέρθηκε να αποκτήσει απλά έναν ψηλό όταν τραυματίστηκε ο Λεσόρ, αλλά έναν που θα έμοιαζε αγωνιστικά και όχι μόνο στον γάλλο σέντερ. Ο Γκέιμπριελ είχε εκλάμψεις, δεν ήταν όμως σπουδαία κλάση, μολονότι ουδέποτε… λούφαρε ή ήταν νωθρός στις κινήσεις του. Ο Φαρίντ, πάντως, ήταν ποιότητα Λεσόρ. Και από… κοψιά, το μακρύ μαλλί, το πώς «έκοβε» στη ρακέτα και κάρφωνε μανιωδώς, το στυλ στην προσπάθεια για το ριμπάουντ και στις δύο πλευρές του γηπέδου, όλα μα όλα, όπως ο Λεσόρ.
Τρίτον, καθόλου μακριά από την αλήθεια πως αυτός ο παίκτης ήρθε τον Νοέμβριο και αν συνεχίσει έτσι, είναι εύρημα ολκής. Ανώτερος του Γιούρτσεβεν και αναμφίβολα πείθει πως έχει μεγαλύτερο… ταβάνι από τον Χολμς. Τι κι αν είναι 36 ετών ο Φαρίντ; Αυτό ουδόλως μετρά στις μέρες μας, αν ένας παίκτης έχει ποιότητα και ξεκάθαρο κίνητρο να δώσει και να τιμήσει το συμβόλαιό του. Ο συγκεκριμένος σέντερ φανέρωσε πτυχές του ταλέντου του, παρουσίασε ένα ελκυστικό πακέτο και συνάμα απελευθέρωσε τον Μήτογλου καθόσον ο έλληνας φόργουορντ έκανε το εδώ και κάμποσο διάστημα, καλύτερο παιχνίδι του. Μάλλον δεν είναι τυχαίο το γεγονός.
Ανεξάρτητα με την πρεμιέρα, όλοι οφείλουν να είναι φειδωλοί στις κρίσεις τους. Ο Φαρίντ έκανε το πρώτο βήμα ώστε να μείνει έως το φινάλε της αγωνιστικής περιόδου. Κοντολογίς, με την προϋπόθεση πως δεν θα αποδειχθεί φωτοβολίδα, έχουμε μπροστά μας έναν παίκτη ικανό να αλλάξει τις ισορροπίες και να δώσει αυτό που έλειπε στον Παναθηναϊκό: ενέργεια στη ρακέτα. Και να αφήσει τον Λεσόρ να ετοιμαστεί δίχως πίεση για τη δική του επάνοδο στη δράση.
