Δεν ξέρω ποιανού από το περιβάλλον του προέδρου εξ εφέδρων Τσίπρα ήταν η ιδέα να ονομαστεί «Ιθάκη» το σχεδόν 700 σελίδων (το έφτασε 700 σελίδες ο μπαγάσας ο… Μαραντζίδης! Προφανώς για να… εξοντώσει όποιον το διαβάσει, έτσι ώστε να μην έχει διάθεση να κρίνει τίποτε από το περιεχόμενο). Αλλά δεν ήταν η επιτυχέστερη. Διότι ο «νονός», με την καλή έννοια, ήθελε μεν να τονίσει την επιστροφή του εξ εφέδρων αρχηγού, πλην όμως το Διαδίκτυο, που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, το έκανε ήδη φιτίλια το βιβλίο. Από… παραμυθ-Ιθάκη μέχρι βάναυση αλλοίωση του σχετικού στίχου του Καβάφη επιχείρησαν οι αθεόφοβοι, προκειμένου να κρίνουν το εγχείρημα του αρχηγού.
«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, πρόσεξε μην την μπερδέψεις με την Κεφαλονιά».
«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, πρόσεξε μη βρεθείς στη Θράκη».
«Σαν βγεις στον πηγαιμό κ.λπ. κ.λπ., πρόσεξε, έχει διόδια»…
Κι άλλα πολλά και διάφορα, τα οποία δημιουργούν την αίσθηση ότι το κοινό δεν το πήρε και πολύ καλά το εγχείρημα του προέδρου εξ εφέδρων…
Σκαφάτες διακοπές με φόντο τα αποκαΐδια
Αλλοι πάλι θυμήθηκαν την ιστορία του 2018, όταν η προεδράρα Αλέξης, δύο εβδομάδες μετά το Μάτι, επιβιβάστηκε στο σκάφος «Odyssey» της Κατερίνας Παναγοπούλου για τις πιο σκαφάτες διακοπές της ζωής του. Εδώ τα λέγαμε τότε, και δεν το πίστευε κανείς, ότι μπορεί να έχει κάνει κάτι τέτοιο – προκλητικές σκαφάτες διακοπές ενώ τα αποκαΐδια στο Μάτι κάπνιζαν ακόμη. Και με είχαν διαψεύσει με τον πιο χυδαίο τρόπο, αλλά η τραγική αλήθεια για την ενσυναίσθηση του ανθρώπου αυτού ήταν ό,τι είχα περιγράψει. Σιγά να μην καθόταν να σκάσει που κάηκαν 104 άνθρωποι, αυτός που ελάχιστες ώρες μετά την τραγωδία έπαιζε (κακό) θέατρο μπροστά στις κάμερες.
Επανέρχομαι: έκοβε, που λέτε, βόλτες το σκάφος μεταξύ Ιθάκης – Κεφαλονιάς και κάποια στιγμή είπε να πεταχτεί μέχρι Ιθάκη για να μας αναγγείλει ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο, το οποίο εκείνος είχε υπογράψει τον Αύγουστο του 2015. Αλλο τεράστιο ψέμα. Κι ύστερα, αφού μας απήγγειλε αυτό το ποίημα – ύμνο στο ψέμα, έτσι όπως το είχε αποστηθίσει, επέστρεψε στο σκάφος της Παναγοπούλου να ξεσκάσει ο άνθρωπος, με πούρα, ουίσκι και γκουρμέ κουζίνα από το πρόθυμο πλήρωμα της εφοπλίστριας.
Αυτή είναι η πραγματική «Ιθάκη» του Τσίπρα. Η άλλη είναι ένα «έργο Μαραντζίδη»…
Πέταξε τα μικρόφωνα και έφυγε
Λέμε όσα λέμε εμείς, τα καλύτερα όμως τα λένε οι δικοί του, αυτοί που συνεργάστηκαν μαζί του. Σάββατο πρωί, σόου προέδρου (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωής στον Σκάι. Τη ρωτάει η δημοσιογράφος για την «Ιθάκη» του Τσίπρα, απαντάει η πρόεδρος κ.λπ. Ζωή ότι είχε να συζητήσει σοβαρά πράγματα, γι’ αυτό και αποδέχθηκε την πρόσκληση να εμφανιστεί στην εκπομπή. Επιμένει η δημοσιογράφος, φουντώνει η πρόεδρος κ.λπ. Ζωή, την «πέφτει» στη δημοσιογράφο, ότι δεν θα της επιβάλει να καθίσει να συζητήσει για έναν… ανύπαρκτο (!) και ανενεργό (!) πολιτικό, προειδοποιεί δε ότι θα φύγει! Το οποίο υλοποιεί, πάραυτα, κατηγορώντας την καημένη τη δημοσιογράφο, που την παρακαλεί πια να μείνει, ότι «κάνετε διαφήμιση» στο βιβλίο του Τσίπρα! Μην τα πολυλογώ, πέφτουν διαφημίσεις μήπως στο ολιγόλεπτο διάλειμμα πειστεί η αψίκορος πρόεδρος να παραμείνει στην εκπομπή, τίποτε. Τζίφος. Πέταξε τα μικρόφωνα και όπου φύγει φύγει. Δύο λεπτά και κάτι δεύτερα κράτησε αυτό το σόου.
Ε ρε γλέντια, όταν θα βγει στο ξέφωτο ο πρόεδρος εξ εφέδρων Αλέξης, ε ρε γλέντια που θα κάνουμε…
(Παρεμπιπτόντως, η πριονοκορδέλα την οποία πέρασε στον πρόεδρο εξ εφέδρων Τσίπρα ο μπαμπάς της προέδρου Ζωής, Νίκος Κωνσταντόπουλος, εξαιρετική! Ειδικά στο σκέλος της αυτοκριτικής για το «φαινόμενο Τσίπρα» και τον αμοραλισμό του. Στερνή μου γνώση, είναι η φάση…).
Πρό(σ)κληση σε debate
Στο μεταξύ, σε μια πολύ… σοβαρή πρόταση – πρόκληση προέβη ο έκπτωτος πρόεδρος Στέφανος (λίγο πριν αναχωρήσει για τις ΗΠΑ, για διακοπές, μωρέ, Οκτώβριο μήνα, πολλή κούραση το καλοκαίρι με τα κομματικά). Απευθυνόμενος προς τον πρόεδρο εξ εφέδρων Αλέξη, τον προ(σ)κάλεσε σε debate κανονικό, να συζητήσουν για όλα, και προφανώς για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα γεγονότα που μεσολάβησαν μετά την παραίτησή του.
Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι δεν πρόκειται να το δεχτεί ο πρόεδρος εξ εφέδρων Αλέξης. Δεν θα το συζητήσει καν αυτό το ενδεχόμενο. Αλλά δεν θα ήταν μια θαυμάσια πρόταση, εφόσον υλοποιούνταν, για μπίρες και ποπκόρν;
(Οταν πάντως, με το καλό, επιστρέψει, ας τους καλέσει όλους, και τη λατρεμένη Θεοδώρα Τζάκρη κυρίως, να τους κάνει ένα μάθημα για το πώς να χειρίζονται τα social media – κρίμα να γελάει ο κόσμος με την «αγραμματοσύνη» τους…)
Τιμές στον… Σινουάρ
Με τη συζήτηση για το τι θα γίνει με το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη (ως… κατασκηνωτικό χώρο και ως… καφενεδάκι για καφέ και ποτάκι στα όρθια!) να συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, να αναφέρω κάτι που διέλαθε ίσως την προσοχή σας, αλλά όχι τη δική μου. Την Πέμπτη, λοιπόν, η Αστυνομία απαγόρευσε συγκέντρωση στο Σύνταγμα που προγραμμάτιζαν συλλογικότητες υπέρ της Παλαιστίνης, προκειμένου, λέει, να τιμήσουν – προσέξτε, παρακαλώ, εδώ αυτό το σημείο – τον έναν χρόνο από τον θάνατο του στρατιωτικού ηγέτη της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ στη Γάζα!!!
Η συγκέντρωση είχε προγραμματιστεί για τις 8 το βράδυ της Πέμπτης στην Πλατεία Συντάγματος από μέλη των συλλογικοτήτων υπό τις επωνυμίες «Gather for Gaza» και «Stand with Palestine» με τη συμμετοχή, λέει, μελών του «Λαϊκού Μετώπου Τουρκίας» (όπερ σημαίνει ότι στην ευρύχωρη, από κάθε άποψη, χώρα μας «φιλοξενούνται» και αυτοί οι ευγενείς αγωνιστές).
Δεν ξέρω πού αλλού τιμήθηκε με ανάλογες συγκεντρώσεις ο θάνατος του Γιαχία Σινουάρ, φαντάζομαι ότι το ξέχασαν ακόμη και στην πολύπαθη Γάζα, όμως γι’ αυτό είμαστε εμείς οι Ελληνάρες. Για να αναπληρώνουμε τα κενά των υπολοίπων. Που παραγνωρίζουν αυτές τις τόσο σημαντικές επετείους…
Ναι, το ξέρω, το περιμένετε. ΟΚ, θα το πω. Δεν υπάρχει σωτηρία γι’ αυτή τη χώρα, πάει και τελείωσε…
(Πάντως, ας μην πτοούνται οι αγωνιστές με την απαγόρευση του Χρυσοχοΐδη για τον Γιαχία Σινουάρ. Υπάρχει προσεχώς η επέτειος για τον θάνατο του άλλου αδελφού Γιαχία, του Μουχάμεντ, Θεός σχωρέσ’ τον, του Νασράλα της Χεζμπολάχ, του Ισμαήλ Χανίγια, του Μουχάμεντ Ντεΐφ και κάτι άλλων δευτεροκλασάτων συγχωρεμένων…)
Ενα μνημείο για όλους
Επανέρχομαι όμως στα του μνημείου, το οποίο, η χρήση του δηλαδή και κυρίως η κατάχρησή του, όπως ήταν αναμενόμενο, διχάζει την κοινωνία. Διότι άλλη αρρώστια (μας) κι αυτή, για καθετί που λέγεται, προτείνεται ή υλοποιείται, η κοινωνία είναι έτοιμη να διχοτομηθεί ή ακόμη και να τριχοτομηθεί με την ευκολία χαρτιού που σκίζεται στα δύο ή στα τρία.
Κατά μια πηγή μου στο υπουργείο Αμυνας, μία από τις λύσεις που συζητούνται, προκειμένου να εκλείψει αυτή η ασχήμια με τα γλαστράκια, τα κεράκια, τις εικονίτσες και τα αρκουδάκια γύρω από τα ονόματα όσων χάθηκαν στα Τέμπη, είναι να αναγραφούν τα ονόματα σε μια στήλη και να τοποθετηθεί η στήλη αυτή σε κάποιο σημείο του μνημείου.
Πολύ ωραία… βλακεία για ιδέα, έχω να πω! Διότι, αν είναι να αναγραφούν σε πλάκα τα ονόματα των 57 νεκρών, θα πρέπει οπωσδήποτε να αναγραφούν σε μια άλλη πλάκα τα ονόματα των 104 νεκρών στο Μάτι. Και σε μια άλλη πλάκα τα ονόματα των 25 νεκρών στις πλημμύρες της Μάνδρας, σε μια άλλη των 21 μαθητών από το Μακροχώρι Ημαθίας που σκοτώθηκαν το 2003 στα Τέμπη, σε άλλη των 84 νεκρών του πλοίου «Εξπρές Σάμινα» που ναυάγησε έξω από την Πάρο, σε άλλη των 6 οπαδών του ΠΑΟΚ που σκοτώθηκαν επίσης στα Τέμπη το 1999 κ.ο.κ. Να γεμίσει πλάκες το μνημείο, να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
(Προαιρετικά, ίσως και μια πλάκα για τους αδελφούς Γιαχία, τον Νασράλα και τους υπόλοιπους αγωνιστές. Το αφήνω στη διακριτική ευχέρεια των εμπνευστών της… πλάκα ιδέας περί πλάκας…)
Θεέ μου, γλίτωσέ μας από τη βλακεία των ανθρώπων – είναι ό,τι πιο επικίνδυνο υπάρχει στη ζωή…
