«Τον αγαπώ!» είχε δηλώσει σε συνέντευξή της πριν από 10 περίπου χρόνια η ηθοποιός Νταϊάν Κίτον για τον Γούντι Αλεν, τον άνθρωπο που τη βοήθησε ίσως όσο κανείς άλλος στην καριέρα της, κυρίως στη δεκαετία του 1970, όταν η Κίτον, που πέθανε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 79 ετών, έκανε τα πρώτα κινηματογραφικά βήματά της. Πολλά χρόνια αργότερα και σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους της, η Κίτον δεν στράφηκε ποτέ εναντίον του Άλεν μετά τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση από τη θετή του κόρη Ντίλαν Φάροου. Αντιθέτως, τον υπερασπίστηκε. Σε εκείνον εξάλλου χρωστούσε τη φήμη της όπως και το Όσκαρ Α’ ρόλου για την ταινία «Ο νευρικός εραστής» (Annie Hall) που η Κίτον κέρδισε το 1978 έχοντας σκηνοθετηθεί από τον εκεί συμπρωταγωνιστή της. Ένα χαριτωμένο trivia γύρω από αυτήν την ταινία είναι ότι το πραγματικό επώνυμο της Κίτον ήταν Hall, ίδιο με το επώνυμο της ηρωίδας της στην ταινία. Το είχε αλλάξει σε Keaton όταν ως νεαρή ηθοποιός έκανε τα πρώτα βήματά της στο Μπρόντγουεϊ και έμαθε ότι υπήρχε ήδη ηθοποιός με το όνομα Diane Hall.
Στο Μπρόντγουεϊ, μια από τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της Κίτον ήταν η παράσταση του Γούντι Αλεν «Play It Again, Sam», η οποία έκανε πρεμιέρα το 1969. Για την εκεί δουλειά της κέρδισε μια υποψηφιότητα για βραβείο Tony ενώ αργότερα επανέλαβε τον ρόλο και στον κινηματογράφο στην ταινία που σκηνοθέτησε ο Χέρμπερτ Ρος με συμπρωταγωνιστή τον Γούντι Αλεν. Ο τελευταίος θα συνεργαζόταν μαζί της σε πολλές ταινίες, ανάμεσα στις οποίες «Ο ειρηνοποιός», «Ο υπναράς», «Εσωτερικές σέσεις», «Μέρες ραδιοφώνου» και «Μυστηριώδεις φόνοι στο Μανχάταν». Επίσης, για ένα μεγάλο διάστημα οι Κίτον – Άλεν ήταν ζευγάρι και στη ζωή.
Το δεύτερο μεγάλο λαχείο που η Νταϊάν Κίτον κέρδισε νέα ήταν η συμμετοχή της στον ρόλο της Κέι, συζύγου του Μάικλ Κορλεόνε (Αλ Πατσίνο) στον «Νονό» (1972) του Φράνσις Κόπολα. Η ίδια έλεγε για αυτόν τον ρόλο που επανέλαβε τόσο στον «Νονό 2» όσο και στο «3»: «Νομίζω ότι το πιο ευγενικό πράγμα που έχει γίνει ποτέ για μένα είναι ότι με επέλεξαν για τον ρόλο στον «Νονό». Δεν είχα καν διαβάσει το βιβλίο (του Μάριο Πούζο) και δεν ήξερα τίποτα για την ιστορία του έργου. Απλώς πήγαινα σε μια ακόμη οντισιόν».
Σημαντικές ταινίες
Γεννημένη το 1946 στο Λος Αντζελες, η Κίτον ήταν το μεγαλύτερο από τέσσερα αδέλφια. Βρήκε υποστήριξη από το σπίτι της όταν άρχισε να παίζει σε θεατρικά έργα στο λύκειο και το θέατρο την ακολούθησε και στο κολέγιο. Ωστόσο, δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της. Αποφάσισε να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη με στόχο της να βρει τον δρόμο της στο θέατρο. Η μακρά κινηματογραφική καριέρα της Κίτον, που δεν παντρεύτηκε ποτέ, περιλαμβάνει επίσης ταινίες όπως οι «Κόκκινοι» (Reds, 1981) του Γουόρεν Μπίτι (μια ακόμη υποψηφιότητα για Οσκαρ), «Κλαμπ χωρισμένων γυναικών» (The First Wives Club, 1996) και αρκετές με τη σκηνοθέτη Νάνσι Μέιερς. Για την ταινία της τελευταίας «Κάλλιο αργά παρά αργότερα» (Something’s Gotta Give, 2004) η Κίτον απέσπασε την τέταρτη υποψηφιότητά της για Όσκαρ. Είχε προηγηθεί μια ακόμη για το μελόδραμα «Σταγόνες αγάπης» (Marvin’s room, 1996) του Τζέρι Ζακς όπου συμπρωταγωνιστές της ήταν η Μέριλ Στριπ, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο.
