Τα περισσότερα μάτια μέσα στην αίθουσα ήταν στραμμένα πάνω στον παλιό και τον νυν αρχηγό του κόμματος. Μέσα στον τελευταίο χρόνο, άλλωστε, το δόγμα που ακολουθούσε ευλαβικά από το 2016 ο Πρωθυπουργός στις σχέσεις και με τους δύο προκατόχους του στην ηγεσία της ΝΔ και το Μαξίμου σκίστηκε. Οι ρήξεις με τους πρώην έγιναν κάτω από το φως των προβολέων. Η φασαρία που εκείνοι έκαναν απαντήθηκε με θόρυβο από το πρωθυπουργικό γραφείο. Ο ένας διαγράφηκε κι ο άλλος κατηγορήθηκε ον κάμερα για ακινησία στα ελληνοτουρκικά. Μέχρι πέρυσι, το μοντέλο διευθέτησης των εσωκομματικών ζητημάτων που είθισται να προκαλούν όποιοι συνεχίζουν να πολιτεύονται αφού φύγουν από την κυβερνητική έδρα βασιζόταν σε μια βελούδινη προσέγγιση. Κι ύστερα, ο Μητσοτάκης έχασε την ψυχραιμία του. Τώρα, την έχει ξαναβρεί κι οι μυημένοι στα κεντροδεξιά παρασκήνια λένε πως δεν έλειψαν κινήσεις προκειμένου να χαμηλώσουν οι τόνοι (πιο πρόσφατη η ατάκα της επίσημης φωνής της κυβέρνησης «προφανώς και κανείς δεν είναι αρνητικός στο να επιστρέψει ένας πρώην πρωθυπουργός»). Βέβαια, ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Καραμανλής ο νεότερος είναι πλέον αληθινό πρόβλημα για τη συνοχή της ΝΔ.
Συμπτώματα
Αποτελούν μάλλον αφορμές για μικρά βραχυκυκλώματα εντός της ΚΟ της. Οι ευχές για επάνοδο του πρώτου διατυπώνονται περισσότερο για να ακουστούν στο υπερσυντηρητικό ακροατήριο που εκείνος πιστεύει ότι θα μετακινηθεί προς το δεύτερο ΙΧ κόμμα της πολιτικής του σταδιοδρομίας (ελάχιστοι συμπολιτευόμενοι διαφωνούν με την εκτίμηση πως θα μπορούσε να κόψει κρίσιμες για την αυτοδυναμία ψήφους). Οι όρκοι στο επώνυμο του δεύτερου δίνονται για να μην αμφισβητείται από την παραδοσιακή βάση της ΝΔ ο κομματικός πατριωτισμός των εκλεγμένων της. Το κυβερνών κόμμα έχει άλλου είδους θέματα συνεκτικότητας. Εχει, ας πούμε, έναν φερόμενο ως δελφίνο που παρεξέκλινε από την κεντρική γραμμή στη διαχείριση της απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι – ανοίγοντας τον δρόμο και για άλλους να διατυμπανίσουν την «ενσυναίσθησή» τους. Εχει βουλευτές που καταθέτουν στα πρακτικά του δημόσιου διαλόγου πια τη δυσαρέσκειά τους για τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ, ο οποίος δεν κλήθηκε ενώπιον της Εξεταστικής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Εχει κι αντάρτες που δεν έχουν πάψει να γκρινιάζουν για την εξωτερική πολιτική ή τον κεντρώο προσανατολισμό επειδή ανησυχούν για τα ποσοστά του. Για να το πούμε με λιγότερα λόγια: έχει σχεδόν όλα τα συμπτώματα της κυβερνητικής φθοράς των δεύτερων τετραετιών.
