Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός έλεγε να προνοήσουμε και να πάρουμε νερό γιατί το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία. Ούτε ο ίδιος σήμερα δεν θα φανταζόταν πόσο προφητικός θα ήταν λόγω των ανησυχητικών «σημάτων» που εκπέμπει η χώρα μας – και όχι μόνον – στο θέμα του νερού. Οι συνθήκες ξηρασίας είναι γενικευμένες γεωγραφικά στην Ελλάδα με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και βέβαια στον ίδιο τον πυρήνα της Οικονομίας. Το εύρος του κινδύνου αφορά όλους τους πολίτες, ενώ ακόμη πιο ανησυχητικό σήμα εκπέμπει η λίμνη του Μόρνου που έχει τη μικρότερη έκταση των τουλάχιστον τελευταίων δέκα ετών.

Το σημερινό ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» είναι αποκαλυπτικό αφού με βάση τα στοιχεία που παρατίθενται παρατηρείται η μικρότερη έκταση της εν λόγω λίμνης από το 2014 και άρα και μια μεγάλη συρρίκνωση στα αποθέματα – μειωμένα κατά 42% σε σχέση με πέρυσι. Η μείωση των βροχών και των χιονοπτώσεων επιδεινώνει το όλο πρόβλημα και προφανώς συνδέεται με τις ευρύτερες κλιματικές μεταβολές και την αύξηση της θερμοκρασίας.

Το φάσμα της απειλής για όλους είναι υπαρκτό και αναζητούνται λύσεις για την ανάσχεση του προβλήματος. Λύσεις που προφανώς τέμνουν μια εντελώς νέα λογική στη χρήση και κατανάλωση του νερού, αλλά και συλλογικές απαντήσεις της πολιτείας όπως μια διαχείριση των απωλειών του νερού, οι εκτροπές από ποτάμια, οι αφαλατώσεις, η ένταξη πιθανώς νέων ταμιευτήρων για την Αττική και το ανακυκλωμένο νερό για χρήσεις γεωργικές. Λύσεις που οφείλουμε να επεξεργαστούμε άμεσα.