Οι δυνάμεις του Ισραήλ έχουν σκοτώσει περίπου 200 δημοσιογράφους στη Γάζα. Στην τελευταία διπλή επίθεση στο νοσοκομείο Νάσερ σκοτώθηκαν πέντε δημοσιογράφοι και συνεργάτες διεθνών οργανισμών όπως το Associated Press, το Reuters, το NBC και το Al Jazeera. Η επίθεση ήταν διπλή. Οταν το Ισραήλ εκτιμά ότι στην εγκατάσταση βρίσκεται κάποιος σημαντικός στόχος, τότε επιχειρεί εκ νέου προκειμένου να αποκλείσει το ενδεχόμενο διάσωσης. Ναι, αλλά είναι στόχος οι δημοσιογράφοι; Φυσικά και είναι. Μεγίστης σημασίας και κύριας προτεραιότητας. Η εξολόθρευσή τους δεν ευνοεί μόνο τη συσκότιση της πραγματικής εικόνας, αλλά στέλνει και ένα μήνυμα προς όποιον ενδιαφέρεται να βρεθεί εκεί. Πριν γράψει το ρεπορτάζ, ας συντάξει τη διαθήκη του.
Το Ισραήλ δεν δολοφονεί τους δημοσιογράφους όπως οι μαφιόζοι που θέλουν να εξαφανίσουν τους μάρτυρες. Αντιθέτως, οι δολοφονίες των δημοσιογράφων συνθέτουν το ρεπορτάζ που η κυβέρνηση Νετανιάχου επιδιώκει να μεταδίδεται από τη Γάζα. Το Ισραήλ δεν υπολογίζει κανέναν και τίποτα και το δηλώνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Δολοφονώντας αυτούς που θα περιέγραφαν τα εγκλήματα στη Γάζα, δεν προσπαθεί να αποσιωπήσει το έγκλημα. Κάθε άλλο. Είναι η ρεκλάμα του. Πάνω στα πτώματα των δημοσιογράφων το Ισραήλ επιδεικνύει την ισχύ του. Ευλόγως θα αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που προσελκύει τους δημοσιογράφους στη Γάζα. Είναι άνθρωποι χωρίς αίσθηση κινδύνου; Με σαλεμένα λογικά και αυτοκτονική διάθεση; Οχι. Ανήκουν στο είδος του ρεπόρτερ που βλέπει τον πόλεμο στη Γάζα όπως ένας ποδοσφαιριστής τον τελικό του Μουντιάλ. Ως στόχο ζωής και πεπρωμένο. Και πηγαίνουν εκεί φορώντας μαζί με το αλεξίσφαιρο γιλέκο και μια ψευδαίσθηση: ότι οι ίδιοι δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα. Βρίσκονται εκεί για να περιγράψουν, όχι για να συμμετάσχουν. Είναι ένας πόλεμος που δεν τους αφορά προσωπικά και αυτό τους επιτρέπει να αισθάνονται άτρωτοι. Νομίζουν ότι αιωρούνται πάνω από την εικόνα του δράματος και με το τεφτέρι στο χέρι κρατούν σημειώσεις για λογαριασμό της Ιστορίας. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς ανθρώπους με αντίστοιχη αίσθηση καθήκοντος. Και κάπως ντρέπομαι που δεν ξέρω τα ονόματά τους.
