Ειλικρινά είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ με την «επέτειο». Να την αφήσω να χαθεί στη λήθη του πανδαμάτορος χρόνου. Αλλά δεν με αφήνουν. Με κεντρίζουν. Βγήκε Τετάρτη βράδυ ο ΣΥΡΙΖΑ Κουμουνδούρου (γιατί ως γνωστόν υπάρχουν κι άλλοι, πολλοί και διάφοροι ΣΥΡΙΖΑ, λ.χ. ΣΥΡΙΖΑ Ζωής, ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη, ΣΥΡΙΖΑ Χαρίτση, ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνη κ.λπ.) για να μας υπενθυμίσει ότι «αύριο» που ο μήνας είχε 21, ήταν μια σημαντική επέτειος. Τι επέτειος και γιατί; Το αφήνω στον ΣΥΡΙΖΑ να το εξηγήσει, μέσα από τη δική του ανακοίνωση: «21 Αυγούστου του 2018, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε από την Ιθάκη το τέλος των μνημονίων και τον τερματισμό της πολύχρονης Οδύσσειας του ελληνικού λαού». Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρόσθεσε στην ίδια ανακοίνωση ότι «ο Αύγουστος του 2018 υπενθυμίζει πως μια αποφασισμένη κυβέρνηση μπορεί, ακόμα και υπό το βάρος των δυσμενέστερων συσχετισμών, να ασκεί πολιτική υπέρ του λαού και υπέρ των ασθενέστερων».
Παραβλέπω εντελώς το γελοίον του πράγματος: ο άλλος στήνει κόμμα που θα τους διαλύσει, και εκείνοι πετάνε αϊτό, υπενθυμίζοντάς μας τα… «κατορθώματά» του στην παπάντζα και το παραμύθι: ότι τάχα μου, η χώρα απηλλάγη από τα μνημόνια, ενώ ο τύπος την είχε δεσμεύσει με την υπογραφή του στο 3ο και χειρότερο μνημόνιο, για 60-70 χρόνια μετά! Ουδείς γνωρίζει με ακρίβεια…
28 μέρες μετά το Μάτι
Εκτός πια κι αν η ανακοίνωση έγινε ενσυνείδητα προκειμένου να τον εκθέσει, τον πρόεδρο Αλέξη, τον βετεράνο, στη λογική «θα φτιάξεις κόμμα; Στάσου να θυμίσουμε στον κόσμο, εκείνη την ωραία “πρωτοβουλία” της Ιθάκης, και τι ήταν από πίσω».
Εχω μια μικρή αίσθηση, χωρίς να κομπορρημονώ, ότι για να με… τσιγκλήσουν την εξέδωσαν την ανακοίνωση, αλλά δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω. Προτιμώ να υπενθυμίσω με τη σειρά, τι είναι στην πραγματικότητα αυτό που «γιόρταζε» ο ΣΥΡΙΖΑ, και κάλεσε και τους πολίτες να γιορτάσουν μαζί του.
Ηταν μόλις 28 ημέρες μετά την εθνική τραγωδία στο Μάτι, και τις εγκληματικές ευθύνες τής τότε κυβέρνησης, που δεν μπόρεσε να προφυλάξει και εν συνεχεία να διασώσει τους πολίτες από τη φονική πυρκαγιά. Τραγωδία που συνοδεύθηκε με το άθλιο θέατρο μπροστά στις κάμερες του πρωθυπουργού Τσίπρα που υποδυόταν ότι δεν γνώριζε το μέγεθος της καταστροφής, και ρωτούσε τάχα μου ανυποψίαστος τους υπουργούς του, που επίσης γνώριζαν τι είχε συμβεί, άραθα μάραθα, κουκιά μαγειρεμένα…
Ζωάρα στο κότερο
Και ποια ήταν η συνέχεια, αφού είχε μεσολαβήσει ένα δεκαήμερο στη διάρκεια του οποίου ο Καμμένος συνέταιρός του στην κυβέρνηση, αλλά και διάφοροι υπουργοί του, τα έριχναν στους κατοίκους για τη συμφορά;
Ο ίδιος ο Τσίπρας, σε μια πρωτοφανή επίδειξη αναλγησίας και απόλυτης αδιαφορίας για τον αφόρητο πόνο που βίωνε η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, επιβιβάστηκε στο mega yacht του εφοπλιστή Περ. Παναγόπουλου (προσφορά της συζύγου του, και άτυπης συμβούλου του Κατερίνας), και άρχισε να κόβει βόλτες στα απόμερα νησάκια του Ιονίου, μήπως και τον πάρει κανένα (βέβηλο) μάτι. Και χάσει πάσα ιδέα για τον πούρο «αριστερό»…
Ενώ λοιπόν αυτός έκανε ζωάρα στο σκάφος του αείμνηστου Παναγόπουλου, στην Αθήνα, οι δικοί του, βλέποντας από τις δημοσκοπήσεις ότι στο έργο οσονούπω έπεφταν οι τίτλοι του τέλους, του πρότειναν να κάνει ένα διάγγελμα που να αναγγέλλει ότι η χώρα απαλλάσσεται από τα μνημόνια, έτσι ώστε να έχει κάτι να υπερασπίζεται στην επικείμενη ΔΕΘ.
Η επιλογή της Ιθάκης
Η… εμπνευσμένη αρχική ιδέα όσων είχαν απομείνει, Αύγουστο μήνα, στο Μέγαρο Μαξίμου, ήταν να πραγματοποιήσει το διάγγελμα από το Καστελλόριζο, εκεί απ’ όπου ο Γ. Παπανδρέου είχε αναγγείλει ουσιαστικά την προσφυγή της χώρας σε διεθνή δανεισμό. Η λογική ήταν ότι με το ίδιο φόντο, τα πολύχρωμα σπιτάκια στο λιμανάκι του νησιού, ο Τσίπρας θα έλεγε ότι από εδώ που ξεκίνησαν όλα πριν από 8 χρόνια, από εδώ αναγγέλλω το τέλος της περιπέτειας του λαού.
Ωραία ιδέα, έχω να πω, αλλά τα παλικάρια υπολόγιζαν χωρίς τον… ξενοδόχο. Κι εν προκειμένω τον πρόεδρο Αλέξη, τον βετεράνο. Ο οποίος έχοντας ήδη απολαύσει τη χλίδα της σκαφάτης ζωής στο υπερπολυτελές σκάφος του Παναγόπουλου, και συνεπαρμένος από την ομορφιά των γαλαζοπράσινων νερών του Ιονίου, σιγά να μην έφευγε από εκεί, για να πάει στην άλλη άκρη της χώρας, να κάνει μια δήλωση, διάρκειας 3 λεπτών. Εξού και τους ζήτησε «να βρουν κάτι εδώ, κοντά». Ετσι κι έγινε. Φαεινός εγκέφαλος του Μεγάρου Μαξίμου (δεν ξέρω ποιος, δεν έμαθα ποτέ…), πέταξε την ιδέα για την Ιθάκη. Θα του έγραφαν έναν λόγο που θα μιλούσε για τον Οδυσσέα, την επιστροφή στην Ιθάκη και τα γνωστά, θα την παραλλήλιζε με την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα, και με αυτόν τον τρόπο θα την έβγαζε την υποχρέωση.
Και το κυριότερο: χωρίς να εγκαταλείψει το σκάφος, όπου περνούσε μαγικά, ζωή και κότα που λένε, με πούρα, γκουρμέ φαγητό, αραλίκι, και τα ρέστα. Οπερ και εγένετο. Με σκάφος του Λιμενικού, μεταφέρθηκε από το σκάφος του Παναγόπουλου στην Ιθάκη, ανέβηκε σε έναν λόφο, απήγγειλε το ποίημα για το τέλος των μνημονίων, και με το ίδιο σκάφος επέστρεψε στη σκαφάρα!
Αυτή είναι η αλήθεια για την «επέτειο» που θυμήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ Κουμουνδούρου, και κανείς δεν μπορεί να την (και με) διαψεύσει!
Δύο γραμμές
Ο ΣΥΡΙΖΑ Κουμουνδούρου τώρα, πληροφορούμαι ότι αντιμετωπίζει με αρκετό σκεπτικισμό τις πληροφορίες ότι ο πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, θα επιχειρήσει το μεγάλο βήμα – τη δημιουργία ενός κεντροαριστερού πολιτικού σχήματος. Γνωρίζω ειδικότερα, ότι ο πρόεδρος Φάμελλος έχει αποκαταστήσει μια σχέση συνεργασίας με τους Πολάκη – Νικόλα Παππά, όπως και με την Όλγα Γεροβασίλη, την πασιονάρια του κόμματος, και άνθρωπο του Τσίπρα. Στόχος της «συνεργασίας» είναι να υπάρξει μια κοινή στάση απέναντι στο εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού, ώστε να υπάρξουν και οι λιγότερες δυνατές απώλειες.
Η πηγή μου, μου ανέφερε ότι διαπιστώνονται ήδη δύο γραμμές: μια είναι αυτή της σκληρής αντιμετώπισης του εγχειρήματος, ως διασπαστική, που εν τέλει βοηθάει έμμεσα την κυβέρνηση Μητσοτάκη, και μία δεύτερη, αυτή της ήπιας αντιμετώπισης, χωρίς επιθετικές κινήσεις ή προσδιορισμούς. Υπέρ της πρώτης γραμμής, είναι λέει ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, υπέρ της δεύτερης, ο Παππάς και η Γεροβασίλη. Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση θα ξεκαθαρίσει όταν αποσαφηνιστούν οι προθέσεις Τσίπρα, σχετικά με το στελεχιακό δυναμικό του νέου κόμματος: αυτά που ακούγονται ότι δεν θα χρησιμοποιήσει κανένα πολιτικό στέλεχος από τον «παλιό» ΣΥΡΙΖΑ, αρέσουν στον ΣΥΡΙΖΑ Κουμουνδούρου. Ο Φάμελλος το θεωρεί ως και θετικό, διότι τουλάχιστον δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με κύμα αποχωρήσεων, δεν θα δει δηλαδή το κόμμα να φυλλορροεί…
Τα πρόσωπα
Αφού δεν θα πάρει στελέχη από τον ΣΥΡΙΖΑ, πού θα βρει κόσμο να στελεχώσει το καινούργιο κόμμα ο πρόεδρος Αλέξης; Το ερώτημα δεν είναι στον αέρα, είναι υπαρκτό. Κι αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που καθυστερεί: νέα πρόσωπα για να ασχοληθούν με την πολιτική, δύσκολα μπορείς να βρεις και να «ψήσεις» στις εποχές που ζούμε. Αλλά όπως αναφέρουν πληροφορίες από έναν κόσμο που βρίσκεται κοντά του, «όλο αυτό τον καιρό (ποιον καιρό; Από πότε;), ο πρόεδρος συναντά νέους ανθρώπους, μιλάει μαζί τους, ακούει τις απόψεις τους για τη χώρα και την πολιτική, και επιλέγει πρόσωπα».
Εμένα αυτό μου φαίνεται πολύ δύσκολο. Αλλά για να το λένε, τι να πω. Μπορεί και να ισχύει…
