Είναι μου λένε θυμωμένος. Πολύ. Ο πρόεδρος Κυριάκος. Είναι θυμωμένος γιατί εκεί που πήγαινε το πράγμα να ηρεμήσει, μετά την καταιγίδα των Τεμπών, ξεφύτρωσε στη μέση ο ΟΠΕΚΕΠΕ, και απειλεί, όχι μόνο να τινάξει στον αέρα την όποια ενδοκυβερνητική, εσωκομματική ηρεμία, αλλά και δίνει την αίσθηση ότι το καθετοποιημένο σκάνδαλο μπορεί να δώσει (σοβαρές) πολιτικές εξελίξεις.
Και είναι θυμωμένος, μου ανέφερε χθες πρωί πρωί σημαίνον κυβερνητικό στέλεχος, από τη «χαλαρότητα» που επέδειξαν απέναντι στο σκάνδαλο, τόσο οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, όσο και οι κρατικές υπηρεσίες.
Κατά τον συγκεκριμένο κυβερνητικό παράγοντα «όλο αυτό, από το πώς στήθηκε το σκάνδαλο, μέχρι το πώς το ανέχτηκε η διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και το πώς συνομιλούν μεταξύ τους όσοι εμπλέκονται στο σκάνδαλο, φανερώνει εκτός από οίηση στη διαφθορά και μια απίθανη χαλαρότητα. Δεν γίνεται να μιλάς στο τηλέφωνο, και κάθε σου φράση να τεκμηριώνει μια αξιόποινη πράξη, και να μη σκέφτεσαι ότι υπάρχει και το απειροελάχιστο ενδεχόμενο κάποιος να σε ακούει. Αν δεν το σκέφτεσαι, σημαίνει ότι ζεις έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι απολαμβάνεις κάποιου είδους ασυλία, ενώ παρανομείς»…
Ετσι ακριβώς, όπως τα λέει το παλικάρι, είναι…
Η «σημαδιακή» κουμπαριά
Πραγματικά δεν τους καταλαβαίνω, όλους αυτούς, που έσπευσαν να σχολιάσουν το βίντεο από μια ρακοκατάνυξη του προέδρου Κυριάκου, με τον «φραπέ», τον «χασάπη» και τα άλλα παιδιά, που ήταν χωμένα μέχρι τ’ αφτιά στη σκανδαλάρα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δηλαδή, δεν μπορεί να πιει μια ρακή ο Πρωθυπουργός, με έναν… κουμπάρο του;! Θα το ενοχοποιήσουμε και αυτό;
Ποιον κουμπάρο; Α, ναι μωρέ, το ξέχασα χθες, να το γράψω. Οπως με ενημέρωσαν κάτι καλά φιλαράκια, ο Κυριάκος με τον «φραπέ» είναι… σύντεκνοι, εξ αγχιστείας! Πώς δηλαδή; Ο πατέρας του Κυριάκου, ο μακαρίτης ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, είχε παντρέψει τον αδελφό του «φραπέ», τον Μανώλη Ξυλούρη.
Τώρα θα μου πεις, είναι είδηση αυτό; Οταν ο μπαμπάς του Κυριάκου είχε «σύντεκνους» τη μισή Κρήτη, με πάνω από 7.500 βαφτιστήρια και κάπου 1.500 γάμους, και θα συμφωνήσω. Ομως μερικές κουμπαριές, όπως η συγκεκριμένη με τον «φραπέ», ήταν από αυτές που λέμε «σημαδιακές». Γιατί ο «φραπές» ήταν για τον μακαρίτη Μητσοτάκη κάτι σαν ψυχοπαίδι, παραγιός, «παιδί», με την ευρεία έννοια…
Το δείπνο στο Ηράκλειο
Καλοθελητές υπάρχουν παντού και πάντοτε. Ειδικά αν ανήκουν στην κατηγορία του «βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντ’ έξι». Εγραψα χθες, για ένα (προεκλογικό) δείπνο που πραγματοποιήθηκε παραμονές των ευρωεκλογών στο Ηράκλειο με τιμώμενα πρόσωπα τον Κυρ. Πιερρακάκη, τον Α. Σκέρτσο και τον Λ. Αυγενάκη, μετά την ομιλία των δύο πρώτων στο Ηράκλειο. Οι «καλοθελητές» μπέρδεψαν τον χώρο του δείπνου: δεν έγινε στο σπίτι του… «φραπέ», έγινε στο σπίτι του αδελφού του… «φραπέ», του Μανώλη Ξυλούρη!
Μάλιστα αυτός που μου έκανε τη σχετική διευκρίνιση, μου ανέφερε ότι δεν θυμάται καν αν ο… «φραπές» είχε τιμήσει με την παρουσία του το πλούσιο, έμπλεο κρητικών εδεσμάτων, δείπνο.
Μπορεί να είχε κώλυμα εκείνη την ημέρα – θα είχε πάει αποστολή στα Ανώγεια, να μετρήσει τίποτε γιδοπρόβατα ο άνθρωπος…
Η ιεροσυλία των γαλάζιων τρολ
Ο πρόεδρος Κυριάκος, μετά την παραδοχή του «αποτύχαμε» για το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, συμπλήρωσε (για τα μάτια του κόσμου ίσως, αλλά το είπε) πως δεν θα επιχειρήσει κανενός είδους συμψηφισμό. Και μπορεί να έλεγε αλήθεια. Ομως το… απείθαρχο γαλάζιο «στράτευμα» των τρολ που δίνει τον αγώνα καθημερινά, και επί 24ώρου βάσεως στο βρωμερό Διαδίκτυο, έχει αποδυθεί σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια να αποδείξει ότι «εντάξει μωρέ, όλοι τα ίδια έκαναν, και το ΠΑΣΟΚ ειδικά ακόμη περισσότερα, και μεγαλύτερα». Μέχρι ένα σχετικό βίντεο του μακαρίτη Θόδωρου Πάγκαλου, προ 30ετίας και βάλε, ανακάλυψαν τα «τσακάλια»…
Νομίζω πως πρέπει να ενημερώσει κάποιος το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου ότι είναι μάλλον ιεροσυλία να συγκρίνουν τις απάτες στον ΟΠΕΚΕΠΕ, από τους… «φραπέδες» και τους… «χασάπηδες», με τη διαχείριση των ΜΟΠ και του πακέτου Ντελόρ, που άλλαξαν την Ελλάδα.
Οντως με τα ΜΟΠ, έγιναν και πράγματα που προκάλεσαν, κυρίως διότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν οι μηχανισμοί ελέγχου στη διάθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Οτι άλλαξαν την Ελλάδα όμως ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Κι αυτοί μεν που προσπαθούν να κάνουν τους συμψηφισμούς δεν είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί, οι υπόλοιποι Ελληνες όμως ας ανατρέξουν νοερά στο πώς ήταν η Ελλάδα πριν από 40 χρόνια. Πριν ο τεράστιος Ανδρέας διεκδικήσει και πετύχει τη χρηματοδότηση των μεγάλων έργων υποδομής της χώρας, μέσω των ΜΟΠ από τα ευρωπαϊκά κονδύλια.
Αυτοί ας λένε ό,τι θέλουν, επάγγελμα κάνουν. Οι υπόλοιποι όμως που τα ζήσαμε, γνωρίζουμε καλά…
Εθνικές «επιτυχίες»
Τα έγραφα, δεν τα έγραφα, τις προάλλες; Και τα έγραφα, και τα έλεγα (σε διάφορα ραδιόφωνα). Οτι είναι πια τόσο σφιχτός ο εναγκαλισμός του προέδρου Τραμπ με τον πρόεδρο Ερντογάν, ώστε δεν θα αργήσει η ημέρα που θα μας έρθει από την Ουάσιγκτον η «είδηση» ότι αίρονται οι απαγορεύσεις των ΗΠΑ στην προμήθεια αεροσκαφών F-35 για την Τουρκία. Δεν πέρασε ούτε εβδομάδα από τη (θερμή) συνάντηση στη Χάγη των δύο προέδρων, και το «καλό» το νέο ήρθε όχι από την αμερικανική πρωτεύουσα, αλλά από την Αγκυρα. Οπου στις 29 Ιουνίου ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Τουρκία, Τομ Μπάρακ, κολλητός του Τραμπ, δήλωσε στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης τα ακόλουθα ωραία:
«Το αμερικανικό Κογκρέσο είναι ανοιχτό στο να ξαναδεί το ζήτημα (των F-35). Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν έχουν ήδη τονίσει (στις επαφές τους με αμερικανούς αξιωματούχους) πόσο σημαντικό είναι να γίνει μια “νέα αρχή”».
Από «επιτυχία» σε «επιτυχία» πάμε στα εθνικά θέματα. Κοινώς σκίζουμε…
Πολλά με λίγα υπέρ Φάμελλου(;)
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω αν το πληροφορηθήκατε ή σας διέφυγε, αλλά είχαν εκλογές για την ανάδειξη νέας Κεντρικής Επιτροπής. Εχει καμιά σημασία αν ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε για τη νέα Κεντρική Επιτροπή του; Βασικά όχι. Οπου να ‘ναι διαλύεται, και να ζήσουμε να τον θυμόμαστε, αλλά το αναφέρω ως γεγονός ειδικής σημασίας. Διότι ψήφισαν όσοι ψήφισαν (και δεν μας έλεγαν μέχρι χθες πόσοι ήταν αυτοί οι «φίλοι του κεκοιμημένου», για ευνόητους λόγους), και αυτοί που ψήφισαν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία λέει, πρόσκεινται στον… Φάμελλο! Τα ποσοστά που δίνονται είναι της τάξεως του… 80% – μιλάμε για κανονική παράκρουση. Αυτά τα ποσοστά όμως, και ιδού το «ειδικό ενδιαφέρον» αυτής της ιστορίας, καταδεικνύουν ότι η πτέρυγα του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη υπέστη συντριπτική ήττα. Πολλοί σπεύδουν να υποστηρίξουν ότι μαζί με τον πελάτη μου Πολάκη, ηττήθηκε και ο Νικόλας ο 13-0 από τα αποδυτήρια, Παππάς, όμως εγώ κρατώ μερικές επιφυλάξεις, διότι για τον Παππά μιλάμε, δεν μιλάμε για τη θεία μου την Κοντύλω. Ο Νικόλας, αν είδε ότι το κόλπο διαμορφώνεται «πολλά με λίγα» υπέρ Φάμελλου, δεν είναι κανένα κορόιδο να καθίσει με Πολάκη, και να συντριβεί κι αυτός. Την έκανε, με ελαφρά πηδηματάκια από τον συνεταιρισμό.
Εντάξει;
Η φράξια των «προεδρικών»
Τώρα κάτι επαΐοντες του ρεπορτάζ ΣΥΡΙΖΑ που είναι φίλοι μου, μου έλεγαν χθες ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων εξελέγησαν είναι της εσωκομματικής φράξιας «προεδρικοί». Αλλά όχι «προεδρικοί» Φάμελλου. «Προεδρικοί» Τσίπρα. Το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι αν ο πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, ο απόμαχος, αποφασίσει τελικά να μας… σώσει, και κάνει το μεγάλο βήμα, το πιθανότερο είναι όλοι αυτοί να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και να προστρέξουν για μια μεγάλη αγκαλιά μαζί του. Αρα, για ποιο ακριβώς πράγμα μιλάμε, να ξέρω…
