Η Μαρία Καρυστιανού είναι μητέρα που έχασε το παιδί της στο τρομερό δυστύχημα των Τεμπών. Εχει δηλαδή κάθε δικαίωμα να είναι θλιμμένη, οργισμένη, ακόμα και να υπερβάλλει στις δημόσιες τοποθετήσεις της. Αλλά, προφανώς, όταν οι υπερβολές αυτές συγκρούονται με τη δημοκρατία, υποχρεούται και η δημοκρατία να αμυνθεί. Επειδή η συγκίνηση, το πένθος και η οργή είναι υλικά που, συχνά, έχουν χρησιμοποιηθεί κατά της δημοκρατικής ομαλότητας. Και επειδή δεν θέλω να πάω σε παλιότερα παραδείγματα, παραπέμπω στο κίνημα των Αγανακτισμένων του 2010-15, που υπονομεύοντας την πολιτική ομαλότητα συντήρησε επί πενταετία κλίμα οιονεί εμφυλίου και εχθροπάθειας για να οδηγήσει στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το 2015, μια καταστροφική επιλογή με μεγάλο κόστος για τη χώρα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
