Σε μια εποχή βαθιάς κρίσης εμπιστοσύνης, όπου η αξιοπιστία της ενημέρωσης που προσφέρεται από τα μεγάλης εμβέλειας μέσα ενημέρωσης διαβρώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς και η διάκριση μεταξύ αλήθειας και παραπληροφόρησης καθίσταται όλο και πιο ασαφής, ο λαϊκισμός παύει να είναι μια περιθωριακή ή αντισυστημική ρητορική και αποκτά μια βαθύτερη, σχεδόν συστημική διάσταση. Δεν περιορίζεται πλέον σε μια απλοϊκή ρητορική ενάντια στις πολιτικές ηγεσίες ή στο γνωστό δίπολο «διεφθαρμένοι ηγέτες» – «αγνός λαός», αλλά επεκτείνεται σε μια ευθεία αμφισβήτηση της νομιμοποίησης των ίδιων των φορέων γνώσης και ενημέρωσης: των παραδοσιακών μέσων μαζικής επικοινωνίας, των ειδικών και των επιστημόνων, που άλλοτε αποτελούσαν τα στηρίγματα της κοινής λογικής και του ορθολογικού δημόσιου λόγου. Αυτός ο νέος λαϊκιστικός λόγος ενσωματώνει χαρακτηριστικά πραγματολογικού σχετικισμού – της αντίληψης, δηλαδή, ότι η αλήθεια δεν είναι αντικειμενική, αλλά σχετική με την οπτική και τα βιώματα του κάθε υποκειμένου. Ωστόσο, ο σχετικισμός αυτός δεν λειτουργεί απλώς ως φιλοσοφική θεώρηση. Αναδεικνύεται σε εργαλείο πολιτικής στρατηγικής: η συστηματική αμφισβήτηση της αντικειμενικής αλήθειας εργαλειοποιείται για την αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και τη δημιουργία εναλλακτικών αφηγήσεων, προσαρμοσμένων σε ιδεολογικά ή πολιτικά συμφέροντα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
