Εβλεπα και δεν έβλεπα, με το μεγάφωνο κλειστό, πλάνα από μια μαυρόασπρη (ή ασπρόμαυρη;) ταινία με τη Βλαχοπούλου, και πώς γυρνάει το μυαλό αλλάζοντας στροφές στον χρόνο, πήγα και θυμήθηκα απ’ τις πρώτες φορές που είδα τη Ρένα στο θέατρο. Ηταν στο θέατρο Ακροπόλ (πως γράφεται το Ακροπόλ γιατί μου το βγάζει κόκκινο;), ήμασταν στη σχολή, μάλλον το είχαμε σκάσει με την Αννα και τρυπώσαμε αφού είχε αρχίσει επιθεώρηση, ούτε που θυμάμαι τον τίτλο. Πάντως κάτι θα είχε σχέση με λουλούδια γιατί ο επιχειρηματίας Μπουρνέλης με  τ’ όνομα, πίστευε ακράδαντα πως ο τίτλος του θεάματος για να είναι πιασάρικος πρέπει να έχει οπωσδήποτε λουλούδια. Πολλά λουλούδια κι αν είχε και γυναίκες ακόμα καλύτερα όπως ας πούμε «Γυναίκες και λουλούδια», «Τριαντάφυλλα για σας», «Βιολέτες και ζουμπούλια», γενικά του ρόδου τα εννιάμερα της ντάλιας τα σαράντα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή