Στην ανάπαυλα

Αφού δεν βλέπω τηλεόραση (έτσι δηλώνω τουλάχιστον) πώς γίνεται όποτε πέφτει το μάτι μου στην φωσφορίζουσα οθόνη να πέφτω στα βράχια και να βουλιάζω στα ρηχά; Δεν λέω για το σύνηθες πια και τετριμμένο «ΟκτώΜβριος» που τόχω πάρει απόφαση. Ο μήνας μόνο δεν το έχει συνειδητοποιήσει γιατί ενώ τον φωνάζουν «ΟκτώΜβριε, ΟκτώΜβριε βγες παιδί μου […]

Εμείς στα νιάτα μας παρακολουθούσαμε τη Γιουροβίζιον με περισσή χαρά και επιμέλεια για τον απλούστατο λόγο ότι μας έβγαζε ίσαμε και τέσσερα νούμερα στην καλοκαιρινή επιθεώρησή μας. Με τις εικόνες της και τα ακούσματά της αγρίευε την έμπνευσή μας. Ηταν ο οίστρος, αυτή η πράσινη αλογόμυγα, η ίδια που έστελνε η Ηρα για να τσιμπάει […]

Εβλεπα και δεν έβλεπα, με το μεγάφωνο κλειστό, πλάνα από μια μαυρόασπρη (ή ασπρόμαυρη;) ταινία με τη Βλαχοπούλου, και πώς γυρνάει το μυαλό αλλάζοντας στροφές στον χρόνο, πήγα και θυμήθηκα απ’ τις πρώτες φορές που είδα τη Ρένα στο θέατρο. Ηταν στο θέατρο Ακροπόλ (πως γράφεται το Ακροπόλ γιατί μου το βγάζει κόκκινο;), ήμασταν στη […]

Για χρόνια έκανα Ανάσταση στο Πήλιο. Στο σπίτι της Ξένιας στις Μηλιές. Μεγάλη Βδομάδα, κάτω απ’ τον γαλάζιο, πριν γίνει μοβ, ίσκιο μιας ολάνθιστης γλυσίνας, άκουγα τη λειτουργία απ’ τα μεγάφωνα μιας εκκλησίας πιο κάτω που γέμιζε όλη την πλαγιά με τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Την Κυριακή του Πάσχα ξύπναγα με την κνίσα του οβελία και […]

Μα τι ωραίο ήταν αυτό που εξομολογήθηκε στον κ. Σρόιτερ η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ηταν βέβαια και η ερώτηση του δημοσιογράφου, σαν να διάβαζε τα μάτια της ή μάλλον τα μύχια της ψυχής της. Ακου τώρα τι του ήρθε να της πει. «Υπάρχει στο μυαλό σου το ενδεχόμενο να είσαι πρωθυπουργός;». Μα θέλει και ρώτημα. […]

Είχα σκοπό σήμερα να απλωθώ σε θέματα και σε πελάγη εκτός των χωρικών μας υδάτων. Να ταξιδέψω προς Αμερική μεριά. Και ειδικά στη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο. Με συνάρπασε αυτό το ραντεβού γενικά, αλλά στάθηκα περισσότερο στα λεγόμενα του δικού μας εκκλησιαστικού εκπροσώπου προς τον πλανητάρχη με το φλοτάν μαλλί. Είπε […]

Μπορεί να μπήκαμε προχθές στην άνοιξη, 21 του Μάρτη γαρ και εαρινή ισημερία, αλλά στην πολιτική σκηνή του τόπου «Χειμέρια τα πράγματα». Οχι ότι έξω από δω είναι καλύτερα, αλλά ο καθείς το σπίτι του κοιτάει να συμμαζέψει. Αν συμμαζεύεται. Ε, δεν συμμαζεύεται. Και καλά η κυβέρνηση τη δουλειά της κάνει (αν και τελευταία δεν […]

Από παιδί, πίστευα ότι τα δύο άκρα απείχαν πολύ το ένα απ’ τo άλλο. Η αυλή μας απ’ το βουνό, τεράστια απόσταση, ήθελε δρόμο πολύ. Ή θα πήγαινες από πάνω, απ’ τη στενούρα της Θείας της Μαλιώς, ή από την κάτω μεριά, απ’ το μποστάνι του Κολιαρούτσου απέναντι απ’ το σχολείο. Η αυλόπορτά μας ήταν […]

Ανέβαινα την Αμερικής προς Πανεπιστημίου βραδάκι της Τετάρτης. Η Συγκέντρωση στο Σύνταγμα όλο έλεγε να τελειώσει και δεν τέλειωνε. Στη γωνία με Σταδίου ένας κάδος λαμπάδιαζε, οι φλόγες ψηλά. Δίπλα πυροσβέστες ξετύλιγαν τη μάνικα. Κανείς δεν έτρεχε να φύγει, κανένας δεν πλησίαζε. Κοιτάγαμε το θέαμα σαν από τηλεόραση. Κάποια στιγμή γύρισα προς τα πάνω και […]

Αυτή είναι η φωτογραφία: στο βάθρο σαν σκηνή περιοδεύοντος θιάσου τέσσερα μαύρα φέρετρα, γύρω τους στρατιώτες της Χαμάς, στο πρόσωπό τους μαύρο πανί, με μηχανές στο χέρι εν είδει πυροβόλου να σουτάρουν τη σκηνή παραλαβής – παράδοσης. Πίσω, φόντο, ένα πανό – κολάζ ζωγραφισμένο από αδέξιο χέρι και πάνω του κολλημένη η φωτογραφία των ομήρων. […]

Δεν είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι τον διχασμό εντός μου. Δεν θέλω και πολύ να το χοντρύνω, να ψηλώσει ο νους μου  και να το παίξω «σύρος σπουδαστής στηνΑλεξάνδρεια· επί βασιλείας αυγούστου Κώνσταντου και αυγούστου Κωνσταντίου· εν μέρει εθνικός, κι εν μέρει χριστιανίζων». Αλλά είναι καιροί αυτοί να πεις στον εαυτό σου ότι είσαι […]

Μετά τις πρωτοφανείς συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και πολλές άλλες πόλεις σ’ όλη την Ελλάδα, με σκοπό την πλήρη διαλεύκανση του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, θα περίμενε κανείς η Βουλή με όση σοβαρότητα της έχει απομείνει να σκύψει το κεφάλι και να διερευνήσει με ψυχραιμία όλα τα στοιχεία για να ρίξει άπλετο φως σ’ αυτή […]

Ε, όπως και να το κάνουμε, δεν ήταν και εικόνα πρωθυπουργού αυτό που είδαμε στη συνέντευξη του κυρίου Μητσοτάκη. Ηταν κάτι στενόχωρο, άβολο, αμήχανο, με στιγμές που μπορεί να ήταν και ειλικρινείς, αλλά το πιο σημαντικό δεν ενέπνεαν καμία εμπιστοσύνη. Δεν υπήρχε σιγουριά. Κι απ’ τη στιγμή που δεν έχει σιγουριά ο αρχηγός της κυβέρνησης […]

Δεν έχω καμία αντίρρηση για την απόφαση του Πρωθυπουργού να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κύριο Τασούλα. Είναι ένας πολιτικός χαμηλών τόνων αλλά αρκούντως προοδευτικών πεποιθήσεων (θυμάμαι τη στάση του στην ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών) με γνώση και σεβασμό στους θεσμούς και τους νόμους, με χιούμορ (πράγμα σπάνιο, για […]

Είναι το πρώτο θέμα στις συζητήσεις στα σπίτια, στη δουλειά, στα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά, δεν ακούς δεν διαβάζεις πιο συχνά τίποτε άλλο από απόψεις, θέσεις, αντιθέσεις, ύμνους, λίβελους, ασήμαντες λεπτομέρειες, σημαντικές παραβλέψεις, γουοκ στηλιτεύσεις, αποθεωτικές κρίσεις, για την ταινία με θέμα τη ζωή του Καζαντζίδη. Φορτώσανε με τόσα άχρηστα σκουπίδια και μαλάματα το έργο […]

Δεν το θέλω με την καμία, αλλά με τρώει η γλώσσα μου να το πω. Τέλος πάντων ας αλλάξουμε κουβέντα κι ας πάμε προς Αμερική μεριά και στη στελέχωση του θιάσου Τραμπ για τη μεγάλη πρεμιέρα του Ιανουαρίου. Οσο εντυπωσιακό κι αν είναι το ότι οι βασικοί ρόλοι του έργου μοιράζονται σε συγγενείς και φίλους […]