«Εχουμε κουραστεί να βλέπουμε αντισεισμικές μελέτες στα συρτάρια»

Το μεσημέρι της 7ης Σεπτεμβρίου του 1999, στις εγκαταστάσεις του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου στο Θησείο, ένας νέος ερευνητής ετοιμαζόταν να ξεκινήσει την πρώτη του βάρδια. Δεν είχε προλάβει να καθίσει στην καρέκλα του, ώστε να ενημερωθεί για τα νέα του καθήκοντα, όταν η γη άρχισε να σείεται: Ο μεγάλος σεισμός της Πάρνηθας ταρακουνούσε την Αθήνα. Δυόμισι δεκαετίες αργότερα, ο ερευνητής εκείνος θα γινόταν διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, ο Βασίλης Καραστάθης, που ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντά του τον περασμένο Φεβρουάριο. Δεν ήταν μόνο η έναρξη της καριέρας του στο μεγαλύτερο σεισμολογικό ινστιτούτο της χώρας επεισοδιακή αλλά και η έναρξη της θητείας του ως διευθυντή: Με το που ανέλαβε ξέσπασε μια από τις μεγαλύτερες σεισμικές κρίσεις στην Ελλάδα, η σεισμική έξαρση μεταξύ Σαντορίνης και Αμοργού, που προκάλεσε τεράστια ανησυχία στη χώρα και προσέλκυσε τα βλέμματα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Πώς να μη νιώθει το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο «σαν το δεύτερο σπίτι του», όπως μου λέει, έπειτα από όσα έχει ζήσει εκεί μέσα;