Το έμαθα πριν από λίγες μέρες, εντελώς τυχαία, από μία ανάρτηση στα σόσιαλ μίντια. Το σπουδαίο αρχείο του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη που πέθανε τον περασμένο Ιανουάριο, πουλιέται φύλλο και φτερό στο Μοναστηράκι. Ημασταν φίλοι με τον Ιάσονα από τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Ηξερα πολύ καλά το πάθος του για τον ελληνικό κινηματογράφο και τους ανθρώπους του, την αγάπη του για τους μύθους του σελιλόιντ. Τις γνώσεις του από πρώτο χέρι που τις μάζευε σπυρί σπυρί συζητώντας με ανθρώπους της ελληνικής κινηματογραφικής μαγείας, γέρους πια και κάποιους ξεχασμένους. Κινούσε γη και ουρανό για να τους βρει και να του μιλήσουν. Τον συμπαθούσαν, του έδιναν κειμήλια που τα κρατούσε σαν ιερά αντικείμενα, κάποια μηδαμινής αξίας για εμάς τους υπόλοιπους που για εκείνον όμως ήταν τα άχραντα μυστήρια. Δεν το έκανε από τη μανία του συλλέκτη ή για να τα αξιοποιήσει επαγγελματικά, αλλά από βαθιά αγάπη. Τον έχω να δει να βουρκώνει πάνω από το σενάριο γνωστής ελληνικής ταινίας, χωρίς να ξέρει ότι τον παρακολουθούσα και έχει τσακωθεί τρικούβερτα με θεατρικό παράγοντα (και έκτοτε δεν του ξαναμίλησε) διότι αμφισβήτησε, ως ηθοποιό, τη Βλαχοπούλου.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
