Σε νεοδημοκρατικό πηγαδάκι στο εντευκτήριο της Βουλής, οι συμμετέχοντες μετρούν επιδόσεις: βουλευτής της Αττικής μιλάει για 20 προσκλήσεις σε μία μέρα. «Κι όμως, πρόλαβα τις 16» υποστηρίζει. Αλλος μιλάει για την ατυχία να πάρει 4 προσκλήσεις για συνάξεις ακριβώς την ίδια ώρα. «Μα, όλες στις 11 το πρωί;» αναρωτιέται και εξηγεί από πού θα ξεκινήσει και πού θα τελειώσει: θα παρευρεθεί διαδοχικά σε όλες για λίγο. Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας στο κινητό, ακούγεται ένα βιαστικό «σε κλείνω, έχω να πάω σε πίτα», περιγράφοντας ότι όλα τα βράδια του είναι κλεισμένα από εκδηλώσεις της περιφέρειάς του. Υπουργοί, βουλευτές, υποψήφιοι όλων των κομμάτων διανύουν τη σεζόν της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Τυπικά όλοι θα πουν ότι στόχος είναι να σφίξουν οι δεσμοί τους με τις τοπικές κοινωνίες ή, εφόσον πρόκειται για κομματική πίτα, να εκπεμφθεί μήνυμα ενότητας – ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα επέλεξε να το κάνει στην Κεντρική Επιτροπή τη μέρα της συνεδρίασης. Στην πραγματικότητα όμως η μάχη της πίτας (είτε πρόκειται για κομματική εκδήλωση, είτε για πρόσκληση συλλόγου ή για μια βραδιά σε πολιτικό γραφείο) αποτελεί αφετηριακό σημείο για να χτιστούν συμμαχίες και να διεκδικήσει ο καθένας προβάδισμα στον ανταγωνισμό και τα σκληρά ματς που δίνονται στις εκλογικές περιφέρειες με τελικό ορίζοντα το κυνήγι του σταυρού.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
