Η οριακή αλλά σταθερή άνοδος του κόμματος στις μπάρες της πρόθεσης ψήφου υποδηλώνει ότι η μέθοδός του δουλεύει, σύμφωνα με συριζαϊκές εκτιμήσεις. Ωστόσο, η ιδέα για ένα κοινό προοδευτικό ψηφοδέλτιο στις εθνικές εκλογές του 2027, ώστε να ηττηθεί ο Μητσοτάκης, θυμίζει τη μόνιμη τσιπρική επωδό πριν από την κάλπη του 2023 για την προοδευτική διακυβέρνηση – θυμίζει, δηλαδή, μια πρόταση από την αρχή καταδικασμένη σε αποτυχία για διάφορους λόγους, από τους μικροκομματικούς ναρκισσισμούς και τις κακές σχέσεις ανάμεσα σε αρκετά από τα πρόσωπα του ευρύτερου χώρου μέχρι την επιφυλακτικότητα του μισού εκλογικού σώματος απέναντι σε οποιαδήποτε συγκυβέρνηση. Κι όχι μόνο. Η συμπλήρωση μιας δεκαετίας από τη μέρα που η ελπίδα ήρθε φέρνει στον νου και τον κυβερνητικό εταίρο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κάνει πράξη την κυβερνώσα Αριστερά. Για να ακριβολογούμε, επαναφέρει στη συλλογική μνήμη τα λίγα που χώριζαν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τα πολλά που τους ένωναν. Το καμμενικό κόμμα δεν υπάρχει το 2025, παρότι επισήμως δεν έχει διαλυθεί. Οσα στελέχη του επιβίωσαν πολιτικά όμως ενσωματώθηκαν πλήρως στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το κακό με τις επετείους: όλες οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν – ακόμη κι εκείνες που δεν εξυπηρετούν τα σημερινά προτάγματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ