Λέγοντας πατάρι για χρόνια και μεταπολεμικά όλοι εννοούσαν αυτό του Λουμίδη που σύχναζαν οι πνευματικοί άνθρωποι της Αθήνας και αντάλλασσαν ιδέες (έχει γράψει και ο στιχουργός μας Δημήτρης Χριστοδούλου ένα αφήγημα με αφορμή αυτό). Τα νεότερα χρόνια, απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ένα άλλο πατάρι έμελλε να γράψει τη δική του σελίδα στον καλλιτεχνικό βίο της χώρας. Αυτό του Λουκιανού Κηλαηδόνη στο Μεταξουργείο, στον πάνω όροφο του θεάτρου που διατηρούσε με την ηθοποιό, σκηνοθέτη και σύντροφο ζωής του Αννα Βαγενά. Το 2009 το Πατάρι έκλεισε, είχε άλλες χρήσεις. Οχι τώρα και ευτυχώς. Σήμερα εξάλλου η κόρη τους και εξαιρετική τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και συγγραφέας Μαρία Κηλαηδόνη αναβιώνει τον χώρο – το Θέατρο Μεταξουργείο διατηρείται ακμαίο λόγω της Αννας και των παραστάσεών της – με λάιβ και καλεσμένους πολλούς γνωστούς δημιουργούς, υπερασπιζόμενη όχι απλώς τη μνήμη του σπουδαίου πατέρα της, μα και τη δική της αυτοτελή πορεία στα δρώμενα. Ανεξίθρησκη μουσικά, πιάνει το νήμα του «Κυψελιώτη καουμπόι» και μας ανοίγει τον χώρο στην τριακοστή 4η Εντολή μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ