Βίος ανεόρταστος…

Τι είναι η χαρά; Και τι η ευτυχία; Είναι έννοιες ταυτόσημες, αναφέρονται στην ίδια κατάσταση; Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, ο συγγραφέας του εμβληματικού «Φύλακα στη σίκαλη», το έχει θέσει απολύτως παραστατικά. «Η πιο χαρακτηριστική διαφορά μεταξύ ευτυχίας και χαράς» λέει «είναι ότι η ευτυχία πρόκειται για στερεό, ενώ η χαρά για υγρό». Και το υγρό έχει ροή, έχει κίνηση, δημιουργεί κυματισμούς, συνειρμικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κάτι που εκφράζεται πιο έντονα σε σχέση με τη συμπαγή στερεότητα της ευτυχίας. Είναι, για παράδειγμα, εύκολο να περιγράψεις έναν άνθρωπο τη στιγμή που βιώνει τη χαρά του. Ακόμη και να τον σκιτσάρεις, φτάνει να αλλάξεις τη γραμμή των χειλιών. Η περιγραφή του ευτυχισμένου είναι πιο περίπλοκο θέμα, θέλει πιο σύνθετη περιγραφή, έχει να κάνει με εσωτερικές καταστάσεις, ισορροπίες, ερμηνείες. Η ευτυχία μπορεί να είναι σιωπηρή, να «μιλάει», δηλαδή, ακόμη και χωρίς να λέει τίποτα. Ενώ η χαρά θέλει να ξεσπάσει, να «μιλήσει», να μοιραστεί. Κάτι θα ήξερε η ποιήτρια Αν Σέξτον, που αυτοκτόνησε στο απόγειο της αναγνώρισής της και λίγα χρόνια αφότου είχε βραβευτεί με Πούλιτζερ, όταν έγραφε «Η χαρά που δεν μοιράζεται πεθαίνει νέα».