Συγκαταλέγομαι σε εκείνους που, το διάστημα της κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, και ιδίως την πρώτη πενταετία, από τη χρεοκοπία μέχρι την έλευση στη διακυβέρνηση της χώρας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είχαν πάρει πολύ ζεστά την προοπτική δημιουργίας ενός ενιαίου πολιτικού χώρου που θα υλοποιούσε μνημόνια (δηλαδή μεταρρυθμίσεις) και παράλληλα θα έδινε ενιαία έκφραση και παρουσία σε ένα σχήμα κεντροαριστερό. Ενα σχήμα που θα χτιζόταν πάνω σε μια προγραμματική συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, με την προσθήκη ομάδων και προσωπικοτήτων του χώρου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή