«Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας»

Μια έγκυος γυναίκα 41 ετών δολοφονείται. Κατηγορούμενος ο 39χρονος σύντροφός της. Οι αποκαλύψεις προκαλούν σοκ και αμέτρητα ερωτήματα. Τον βαραίνουν αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις. Δίκες σε εκκρεμότητα, ασφαλιστικά μέτρα που δεν τηρούνταν, ατιμωρησία. Ξυλοκοπούσε επανειλημμένα την αδερφή του για να της αποσπά χρήματα, όμως η Δικαιοσύνη του επέτρεπε ξανά και ξανά να κυκλοφορεί ελεύθερος. Οπως πολλοί άλλοι που μέσω ενός ευνοϊκού ποινικού συστήματος για όσους διαπράττουν μικρότερα ή μεγαλύτερα εγκλήματα παραμένουν εκτός φυλακής για να τα επαναλαμβάνουν. Ο πατέρας του θύτη κακοποιούσε τη μητέρα του, όπως αποκαλύφθηκε, μετά το διαζύγιο είχε πει στα παιδιά του ότι η μαμά τους είχε πεθάνει. Οικογενειακές τραγωδίες, με αναρίθμητες κοινωνικές προεκτάσεις, που προκαλούν θλίψη για το τέρας που ζει πλάι μας, για τις φρικτές ιστορίες που εκτυλίσσονται δίπλα μας πίσω από κλειστές πόρτες. Και κάπου εκεί εύκολες λύσεις και εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου. «Αλλη μια δολοφονημένη, χάσαμε το μέτρημα, μένουμε λιγότερες κάθε μέρα, ρητή αποτύπωση του όρου «γυναικοκτονία» τώρα» γράφει γυναίκα βουλευτής, σαν αυτό να αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα. Λες και η ένταση των λέξεων, οι νέοι όροι ή οι politically correct διατυπώσεις έχουν τη δύναμη να αποτρέπουν εγκλήματα. Λες και αν είχε «αποτυπωθεί ρητά ο όρος «γυναικοκτονία»» ο δολοφόνος θα ολιγωρούσε σκεπτόμενος ότι θα κατηγορηθεί για γυναικοκτονία και όχι για δολοφονία. Εύκολες λύσεις σε σύνθετα ζητήματα και αβασάνιστα συμπεράσματα εκ του ασφαλούς. «Γιατί δεν έφευγε, αφού ο σύντροφός της ήταν βίαιος;», «γιατί ανεχόταν αυτή τη συμπεριφορά;». Συμβουλές από εκ των υστέρων προφήτες και από εισαγγελείς του πληκτρολογίου που δικάζουν με σπουδή κάθε υπόθεση στο Τουίτερ.