Η Κρήτη έχει σοβαρές ελλείψεις εργατών γης. Η Δυτική Μακεδονία πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας. Ετσι, το υπουργείο Εργασίας αποφάσισε να τρέξει ένα πιλοτικό πρόγραμμα στο οποίο η ΔΥΠΑ θα πλήρωνε τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής για όσους ανέργους από τη δεύτερη επιθυμούσαν να καλύψουν τα κενά στην πρώτη την περίοδο της συγκομιδής. Τελικά, η ιδέα απέτυχε. Μόλις δύο εμφανίστηκαν για να εργαστούν. Η χώρα, λοιπόν, έχει αναμφισβήτητα ανάγκη από εργατικά χέρια και ο γηγενής πληθυσμός δεν επιθυμεί τέτοιου είδους δουλειές.

Το πρόβλημα το οποίο επιχειρεί να αντιμετωπίσει η τροπολογία Καιρίδη είναι υπαρκτό και επηρεάζει το κόστος της αγροτικής παραγωγής. Και φυσικά καταλήγει να συμβάλλει στη διόγκωση ενός άλλου προβλήματος, εκείνου της ακρίβειας. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του δημόσιου διαλόγου για τη ρύθμιση – ο οποίος έχει αρχίσει από την Παρασκευή – το πολιτικό σύστημα αναλώθηκε σε εθνικιστικές και αντιμεταναστευτικές κορόνες αντί να δώσει έμφαση στην ουσία.

Οι συνθήκες, οικονομικές και εργασιακές, επιβάλλουν να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας και να συζητήσουμε συντεταγμένα πρόσφορες λύσεις. Οι μετανάστες τους οποίους αφορά η επίμαχη τροπολογία ήδη ζουν και εργάζονται εδώ. Στη μαύρη οικονομία, όμως. Αγνοώντας τους το κράτος χάνει έσοδα.

Προφανώς αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία δεν επιλύει οριστικά το ζήτημα – προφανώς επίσης από την αγορά εργασίας δεν λείπει μόνο το εργατικό δυναμικό για σκληρές χειρωνακτικές δουλειές. Ωστόσο, η ψήφιση της τροπολογίας αποτελεί μια πραγματιστική κίνηση. Κι ο πραγματισμός είναι απαραίτητη προϋπόθεση για πετύχει η εκσυγχρονιστική προσπάθεια της χώρας.