Γνώρισα τον Παναγιώτη Σκούφη, κατ’ αρχάς ως νομικό και βαθύ γνώστη των προβλημάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, ως μέλος της Εταιρείας Θεάτρου ΔΕΣΜΟΙ, όπου κι εγώ ανήκα στο Διοικητικό Συμβούλιο, ως σύμβουλο και νομικό για τις ανάγκες του θιάσου της μεγάλης ηθοποιού και αξέχαστης φίλης και συνεργάτιδας Ασπασίας Παπαθανασίου. Από εκείνες τις εποχές πάνε πάνω από πενήντα χρόνια που οι συζητήσεις με τον Σκούφη μου άφησαν μια απέραντη ευγνωμοσύνη, αφού και σήμερα, σε δίσεκτους καιρούς, η χαρά να επικοινωνείς με έναν φίλο σε μεγάλα φιλοσοφικά, καλλιτεχνικά, πολιτικά προβλήματα είναι περισσότερο από παλιά αναγκαία αμπάριζα για να διαπλεύσεις τις σκοτεινές θάλασσες της αδιαφορίας και της ασχετοσύνης του σημερινού κόσμου, και όχι μόνο του ελληνικού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή