Aν το «φωτεινό σκοτάδι» συνιστά τη βαθύτερη επιδίωξη του ζωγράφου-ήρωα στο Αλλο Ονομα του Γιον Φόσε – το μυθιστόρημα, που αποτελεί ταυτόχρονα μια πραγματεία περί τέχνης –, το θέατρο του νομπελίστα συγγραφέα στοχεύει στην εύγλωττη σιωπή, σε αυτό που ο ίδιος ονόμασε «φωνή της γραφής». Η αδιάσπαστη ενότητα αυτού που λέει ένα κείμενο με το πώς το λέει συνιστά τη γραφή και η μυστική ακαθόριστη «φωνή» της που αναδύεται μέσα από τις λέξεις και πέρα από τις λέξεις είναι το ποιοτικό στοιχείο που χαρακτηρίζει, κατά τον Φόσε, την αυθεντική πεζογραφία και δραματουργία. Ο ίδιος θυμάται να άκουσε για πρώτη φορά στο θέατρο αυτόν τον βουβό σημαίνοντα ήχο σε μια παράσταση ενός έργου του Μπέκετ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή