Το Σάββατο που μας πέρασε δεν αιφνιδιάστηκαν μόνο οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες από τη μεγάλης κλίμακας τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Αιφνιδιάστηκε και ολόκληρος ο πλανήτης που θεωρούσε ότι η προσέγγιση Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας – η οποία αναμενόταν να καταλήξει σε μια συμφωνία των δύο χωρών για εξομάλυνση των σχέσεών τους –  θα μπορούσε κάποια στιγμή να σταθεροποιήσει τη σχεδόν πάντα ασταθή Μέση Ανατολή.

Δυστυχώς, οι συνέπειες που θα έχουν οι τωρινές μάχες των Ισραηλινών με τους Αραβες της τρομοκρατικής οργάνωσης δεν θα περιοριστούν στην περιοχή. Ακόμη και οι μετριοπαθέστερες προβλέψεις θέλουν την Ευρώπη αλλά και την υπόλοιπη υφήλιο να επηρεάζονται βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Αν κάτι πρέπει να διδαχθούν όλα τα σύγχρονα δυτικά κράτη από τη μεγάλη ρευστότητα στο Μεσανατολικό, αυτό είναι πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Η σταθερότητα στην ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο προϋποθέτει διαρκή επαγρύπνηση και προσπάθεια. Ζούμε σε μια νέα πραγματικότητα, όπου οι περιφερειακές συγκρούσεις γίνονται ολοένα και πιο πιθανές.

Γι’ αυτό είναι κρίσιμο όσες χώρες διεκδικούν τον τίτλο των πυλώνων σταθερότητας να εργάζονται προκαταβολικά για την αποφυγή τέτοιων αναφλέξεων. Η Μέση Ανατολή υπενθυμίζει με άγριο τρόπο πως οι δυνάμεις της λογικής οφείλουν να δουλεύουν διαρκώς για την επικράτηση του ορθολογισμού. Γιατί το παλιό πρόβλημα με τους πολέμους ισχύει και σήμερα: ξεκινούν όποτε το επιθυμεί η επιτιθέμενη πλευρά αλλά δεν τελειώνουν ποτέ όταν θέλει κάποιος από τους εμπλεκομένους.