Η προβολή της ταινίας «Οπενχάιμερ», και μάλιστα με εντυπωσιακή προσέλευση κοινού, είχε και μια παράπλευρη συνέπεια: γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν ουκ ολίγα κείμενα επικεντρωμένα όχι τόσο στην αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική αρτιότητα της ταινίας όσο στην πολιτική διάσταση όσων αφηγείται. Κοινό γνώρισμα των περισσότερων από αυτά τα κείμενα, παρά τις όποιες αποχρώσεις τους, ένας πατσιφισμός παλαιού τύπου, συχνά ανιστόρητος και ενίοτε στρεψόδικος, έντονα χρωματισμένος από τον ενδημικό στη χώρα μας («τη ευγενεί φροντίδι» της κουμμουνιστικής και κομμουνιστογενούς Αριστεράς) αντιαμερικανισμό, και εν γένει αντιδυτικισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή