Ο νομπελίστας τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ έγραψε στην ισπανική εφημερίδα «El Pais» για τους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς στη χώρα του. Περιγράφει το βίντεο από την κάμερα ενός κινητού τηλεφώνου όπου ένας Τούρκος καταγράφει την απεγνωσμένη έκκληση ενός 11χρονου κοριτσιού, το οποίο εντοπίζει ζωντανό κάτω από ένα σωρό ερείπια. Ομως μαζί του δεν υπάρχει κανένας άλλος, η βοήθεια δεν έχει φτάσει ακόμα στο χωριό τους. Είχαν περάσει 12 ώρες από την ώρα που χτύπησε ο σεισμός της 6ης Φεβρουαρίου και το κορίτσι ήταν εγκλωβισμένο μαζί με τον αδελφό του, ενώ το χιόνι που έπεφτε σκέπαζε σιγα σιγά τα πάντα.
Ο άνδρας συνεχίζει να καταγράφει με το κινητό του, σημειώνει ο τούρκος συγγραφέας. «Δεν είναι σίγουρος για το τι πρέπει να κάνει. Μόνος του δεν μπορεί να απελευθερώσει την κοπέλα από αυτό το συμπαγές τσιμεντένιο βουνό με το τρομακτικό βάρος. Οι δυο τους παραμένουν σιωπηλοί. Τα μάτια της κοπέλας γίνονται γυάλινα. Η εξάντληση και ο πόνος της είναι γραμμένα στο πρόσωπό της. Βοήθεια είναι απίθανο να έρθει σύντομα. “Μη φύγετε”, λέει το μικρό παγιδευμένο κορίτσι στο τέλος. “Πρέπει να φύγω, αλλά θα επιστρέψω. Δεν θα σε ξεχάσω. Θα πάω να φέρω βοήθεια”, απαντά ο άνδρας. Κι εκεί σταματά η καταγραφή. Ο άνδρας αναρτά το βίντεο στο Twitter χωρίς κανένα σχόλιο».
Μηνύματα
«Το αίσθημα της αδυναμίας είναι συντριπτικό», γράφει ο Παμούκ. «Ο σεισμός έπληξε 13,5 εκατομμύρια κατοίκους της περιοχής. Η καταστροφή πήρε πραγματικά αποκαλυπτικές διαστάσεις. Τα πλήθη περιπλανιόντουσαν στους δρόμους για βοήθεια ή φαγητό, ψάχνοντας με γυμνά χέρια, τούβλο με τούβλο, ανάμεσα στα ερείπια των πολυκατοικιών ή αναζητώντας ένα ζεστό μέρος όπου θα μπορούσαν να καταφύγουν. Τότε άρχισαν να καταγράφουν την καταστροφή με τα κινητά τους τηλέφωνα φωνάζοντας “Θεέ μου! Ω, Θεέ μου!”, καθώς το ένα κτίριο μετά το άλλο κατέρρεε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σαν χάρτινος πύργος, αφήνοντας πίσω του μόνο βουνά σκόνης. Πολλοί άνθρωποι ανέβασαν τέτοιες εικόνες τερατώδους φρίκης στα κοινωνικά δίκτυα χωρίς σχόλιο, χωρίς λεζάντα ή έστω λίγα λόγια να τις συνοδεύουν. Στέλνουν δύο μηνύματα. Το πρώτο είναι αυτό που αποκαλύπτει το σοκ τους: το επιβλητικό και συντριπτικό μέγεθος της καταστροφής. Το δεύτερο είναι το αίσθημα εγκατάλειψης και απόγνωσης, που μοιράζεται όλη η χώρα και είναι τόσο σπαρακτικό όσο και ο ίδιος ο σεισμός».
