Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Σε ηλικία 93 ετών άφησε την τελευταία του πνοή μια σπουδαία μορφή του ελληνικού θεάτρου, ο σκηνοθέτης και δημιουργός του Λαϊκού Πειραματικού Θέατρου, Λεωνίδας Τριβυζάς.
Ο γεννημένος στην Κέρκυρα σκηνοθέτης που φοίτησε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης αγαπούσε τον πειραματισμό, τάση που εξέφραζε τόσο επιλέγοντας έργα που δεν ήταν γνωστά στο ελληνικό κοινό, όσο και με τις σκηνοθετικές του λύσεις, γεγονός που συχνά είχε ως αποτέλεσμα οι παραστάσεις του να βρίσκονται στο επίκεντρο αντεγκλήσεων και διαφωνιών μεταξύ των ανθρώπων του θεάτρου.
Με προσήλωση στη σημασία του ιδεολογικού προσήμου των παραστάσεών του και πίστη στον πολιτικό ρόλο του θεάτρου, ξεκίνησε την καριέρα του το 1958 με το συνεταιρικό Ελεύθερο Θέατρο και συνεργάτη τον Κώστα Καζάκο και συνέχισε στη Νέα Σκηνή του Κωστή Λειβαδέα. Εν συνεχεία δημιούργησε το Κυκλικό Θέατρο στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας, όπου παρουσίασε έργα ξένου ρεπερτορίου που δεν είχαν ποτέ παιχτεί στην Ελλάδα και αργότερα συνεργάστηκε τόσο με το Εθνικό Θέατρο (1965-1967) όσο και με τους θιάσους των Αλέκου Αλεξανδράκη και Δημήτρη Χορν. Στα χρόνια της Επταετίας αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι και παρακολούθησε μαθήματα με τον Ρολάν Μπαρτ στην École pratique des hautes études.
Σημαντικός σταθμός στην καριέρα του Λεωνίδα Τριβυζά υπήρξε το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο που ίδρυσε το 1975 με την Ξένια Καλογεροπούλου και τον Γιάννη Φέρτη και ήταν σε λειτουργία μέχρι το 1984 με έδρα το θέατρο Πορεία. Στη δραματική σχολή με την ίδια επωνυμία δίδαξαν μεταξύ άλλων οι Μάριος Πλωρίτης, Μάγια Λυμπεροπούλου, Τάσος Υφάντης, Πέτρος Μάρκαρης, Ελένη Βαροπούλου. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με την αναβίωση του αρχαίου δράματος το οποίο είδε μέσα από ένα σύγχρονο αισθητικά πρίσμα. Μετά το κλείσιμο του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και για μια δεκαετία περίπου απείχε από τα θεατρικά δρώμενα και επανέκαμψε το 1996, οπότε και σκηνοθέτησε τον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ για τον θίασο του Κώστα Καζάκου. Κύκνειο άσμα του ήταν η παράσταση Φάλσταφ το 1998 και πάλι με τον θίασο του Κώστα Καζάκου.
