«Με το σινεμά τα κόμικς έχουν την ίδια αφετηρία: Να αφηγηθούν μια ιστορία»

«Θέλω να πάψεις να γελάς, θέλω να κλαις», λέει λιτά, πειραγμένα, χαμηλόφωνα η Ελενα Τοπαλίδου στο πιάνο, στη ροή της ταινίας «Μαγνητικά Πεδία» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Γούση. Ο κόσμος του φιλμ είναι τρυφερός μα και σκληρός. Σαν το μεγάλο λαϊκό του Τζουανάκου που προαναφέραμε και που μοιάζει μέρος της σκηνοθετικής αφήγησης. Ο κόσμος της ταινίας αποτελείται από δύο ήρωες, την Τοπαλίδου και τον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο και που σε μια παύση της ζωής τους μοιάζουν να βρίσκονται σε μια κίνηση που τους οδηγεί σε εκπλήξεις. Το road movie του Γούση αυτές τις ημέρες είναι μια παρηγοριά για τον κόσμο της Αθήνας που γεμίζει τα θερινά σινεμά να το δει. Βασικά να δει τους δύο ηθοποιούς σε έναν μη τόπο και έναν μη χρόνο και σε μια περιπλάνηση να επανανοηματοδοτούν τις ζωές τους. Η ταινία έχει διακριθεί με έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και πέντε ΙΡΙΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Και κυρίως γυρίστηκε σε 12 μέρες στην Κεφαλονιά. Το σενάριο, ενώ υπήρχε μια σκαλέτα, πρόκυπτε εκεί. Μοιάζει ο Γούσης και η γενιά του να ανασυνθέτουν ή να δημιουργούν το υλικό τους από τις δυσκολίες της εποχής μας. Γενιά των 35άρηδων, ζυμωμένη στον απόηχο αλλοτινών ευμαρών εποχών αλλά και πιο ικανή να προσεγγίσει τη βαθιά προβληματική των σχέσεων, της νέας πραγματικότητας. Ο Γούσης συνέστησε μια μικρή κοινότητα ανθρώπων, πήγαν στην Κεφαλονιά και έκαναν την ταινία σε λίγες ημέρες. Και το θαύμα είναι πως παρότι ζούμε την εποχή της μικρής οθόνης η ταινία τα σπάει εισπρακτικά αυτές τις ημέρες, ίσως και επιβραβεύοντας αυτή τη χειρονομία ρομαντισμού και έκθεσης δυο γκρεμισμένων ηρώων που ξανασηκώνονται ο ένας με τη βοήθεια του άλλου. Με τον Γούση συναντιόμαστε στη Φωκίωνος Νέγρη και μας μιλά για τα κόμιξ – επαγγελματίας του χώρου γαρ -, τις ταινίες του, το σινεμά σήμερα αλλά και τις επιρροές του. Μοιάζει ο ίδιος να συνθέτει τα σχέδιά του με τον κλειστό του χαρακτήρα ενός κομίστα που απομονώνεται πειθαρχημένα για να σχεδιάσει αλλά και με την εξωστρέφεια ενός κινηματογραφιστή που είναι ανοιχτός στην παρέα των συνεργατών του για να εξελίξει την κάθε φορά ιστορία του.