Oλα ξεκίνησαν όταν πριν από έξι χρόνια αντίκρισα ένα από τα πρώτα σκίτσα, το εικονιζόμενο, που παραπέμπουν στις παιδικές μας ζωγραφιές και ενεργοποίησαν τη λεγόμενη συναισθηματική μου μνήμη. Σε όλους μας έχει τύχη μία εικόνα, ένα άρωμα, ένας ήχος, να μας μεταφέρει ξαφνικά σε κάποιες στιγμές, σε κάποιες εμπειρίες στο παρελθόν, κυρίως στα παιδικά μας χρόνια, αναδύοντας μια ανάμνηση συχνά γοητευτική. Και στην περίπτωση αυτή, το εικονιζόμενο σκίτσο, πέρα από τον συσχετισμό με τις παιδικές μας ζωγραφιές και με την αρχετυπική εικόνα ενός σπιτιού, επανέφερε μνήμες από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο των παιδικών μου χρόνων στην Αθήνα. Συνθέσεις κτισμάτων μικρής κλίμακας, με κεραμοσκεπή σε κατάφυτες αυλές, που μέσα στον χρόνο κατεδαφίστηκαν και υποκαταστάθηκαν από συμβατικά, συχνά απρόσωπα κτίρια εκπαίδευσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή