«Κάθε ρούχο κι ένα αντικείμενο τέχνης»

Ξεκίνησε από φτωχογειτονιά του Πειραιά, για να ανακαλύψει τον χορό στα 17 και να γίνει τελικά κορυφαία χορεύτρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940 μέχρι και σχεδόν τα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Σάσα Ντάριο ερμήνευσε ρόλους αξιώσεων, έζησε θριάμβους, μέτρησε τραύματα, ως γνήσιο τέκνο μιας μεταπολεμικής Ελλάδας που αναζητούσε το θαύμα ακόμη και στα ερείπια. Το αυτοβιογραφικό βιβλίο «36 μαθήματα χορού», σε επιμέλεια του δεινού γνώστη Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, που αναμένεται στις 16 του μήνα από τις εκδ. Αγρα, δεν είναι μόνο η εξιστόρηση του αγώνα ενός κοριτσιού που, αψηφώντας το δύσκολο και συχνά εχθρικό περιβάλλον στο οποίο ζούσε, δούλεψε σκληρά κάνοντας σωστές επιλογές. Είναι ένα πρίσμα μέσα από το οποίο περνάει η ιστορία της λειτουργίας των πρώτων χρόνων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η οποία μέσα από την αφήγηση της Σάσας Ντάριο φωτίζει συνθήκες, όπως η έλλειψη υλικών και τεχνογνωσίας, όσο και τους ίδιους τους ανθρώπους της και τον τρόπο δουλειάς τους, όπως ο Αγγελος Γριμάνης, ο Βασίλης Φωτόπουλος, η Ανθή Ζαχαράτου, ο Νίκος Ζαχαρίου, ο Γιάννης Μέτσης κ.ά. Η έκδοση συνοδεύεται από μεγάλο αριθμό φωτογραφικών πορτρέτων της Ντάριο, φωτογραφίες από τα ταξίδια της με περιοδείες σε Αίγυπτο και Κωνσταντινούπολη, και ακολούθως τη μετάβαση στο Παρίσι για τη χορευτική της εκπαίδευση, ντοκουμέντα από τον Τύπο της εποχής, καθώς και ένα αυτοτελές αφιέρωμα με σπάνιες και ιστορικές φωτογραφίες από τις σημαντικότερες παραστάσεις όπου συμμετείχε. Από το βιβλίο δημοσιεύουμε σήμερα δύο αποσπάσματα.