Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η προηγούμενη εικόνα Super League: «Θολή» στη μνήμη, κάπου στα τέλη του Γενάρη. Μερικά λεπτά συμμετοχής, πέντε όλα και όλα, στον επίλογο της αναμέτρησης με τον ΠΑΣ Γιάννινα για την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Και από τότε; Σχεδόν 100 μέρες μοναξιάς. Σαν «ποδοσφαιρικός» ήρωας του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Εκείνος και οι σκέψεις του ανάμεσα σε πάγκο και κερκίδα. Συμβαίνει στον επαγγελματικό αθλητισμό. Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Και καμιά φορά γίνεται εφόδιο. Αρκεί να θεωρήσεις πως είναι εκείνο το σημείο που εκτιμάς την αναμονή για το επόμενο τρένο. Ακριβώς επειδή «έχασες» το προηγούμενο.
Οχι, ο - περί ου ο λόγος - Ρόνι Λόπες όπως αποδείχθηκε δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα σε φόντο ερυθρόλευκο. Το καταλαβαίνει κάθε παρατηρητής συζητώντας αυτές τις ημέρες για το μεγάλο επίτευγμα του Ολυμπιακού: Την κατάκτηση του three peat. Την κατάκτηση του 47ου πρωταθλήματος στην ιστορία του. Γιατί; Διότι κάθε τέτοια κουβέντα δεδομένα εμπεριέχει μια στάση στον «x-factor». Τον άνθρωπο-έκπληξη της τελευταίας στιγμής που με δικά του γκολ έγραψε τον επίλογο της φετινής διαδρομής.
Ηξερε ο πολιτογραφημένος Πορτογάλος αλλά γεννημένος στο Μπελέμ της Βραζιλίας - τη γενέτειρα του Τζιοβάνι Σίλβα Ολιβέιρα - να περιμένει για εκείνη τη μια ευκαιρία που καμιά φορά εμφανίζεται απλά και μόνο για την αρπάξεις από τα μαλλιά. Και όταν του συνέβη; Λες και πάτησε το κουμπί του fast forward, τρέχοντας σε τέσσερα απογεύματα όλα τα χιλιόμετρα μιας ολόκληρης ποδοσφαιρικής σεζόν. Μέσα σε τέσσερα απογεύματα, μέσα σε δύο αναμετρήσεις και 95' συμμετοχής, σαν να έφερε τα πάνω-κάτω. Και μιας και τα γραπτά μένουν; Μια ματιά στα όσα γράφονται για εκείνον - στο χαρτί των εφημερίδων και στο Διαδίκτυο - εδώ και μια εβδομάδα δεν είναι παρά η πιο χαρακτηριστική πράξη επιβεβαίωσης.
Το buzzer beater γκολ (στο 90'+8') της περασμένης Κυριακής, με αντίπαλο τον ΠΑΣ που έφερε τον Ολυμπιακό σε απόσταση βολής από το 47ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Το γκολ που σφύριξε την αντεπίθεση την Τετάρτη με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, για τη μεγάλη ανατροπή στην αναμέτρηση που καταγράφηκε ήδη ως το «πάρτι της Τούμπας». Στο τελικό 1-2 που έστησε ερυθρόλευκη γιορτή μέσα στη φωλιά του Δικέφαλου Αετού. Η σύντομη ραψωδία για την (πρώην και επόμενη) πρωταθλήτρια ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς: Three peat οι Πειραιώτες. Με τον Ρόνι Λόπες να έρχεται σαν αουτσάιντερ από την «εξωτερική» με ντεμαράζ σαν… κατάθεση ψυχής. Λες και κάποια μοίρα τον είχε διαλέξει σε τούτο τον κινηματογραφικό επίλογο. Ηταν απλά ένα κλείσιμο ματιού από την τύχη; Ισως. Ισως πάλι να ήταν όμως και εκείνο που κάποτε διατύπωσε ο Τόμας Τζέφερσον: Οσο πιο σκληρά δουλεύω, τόσο πιο τυχερός γίνομαι…
Πίσω στον περασμένο Αύγουστο: Οι Ερυθρόλευκοι τάραξαν τα νερά του ελληνικού ποδοσφαίρου επενδύοντας σε ένα από τα πιο ηχηρά ονόματα που έφτασαν στην αίθουσα αφίξεων του «Ελ. Βενιζέλος» τα τελευταία χρόνια. Ο Ρόνι Λόπες της Σεβίλλης. Στα 26 του χρόνια. Με ετήσια δανεισμό και μια γενναία οψιόν αγοράς. Μόλις δύο χρόνια μετά τα 25 εκατ. ευρώ που έστρωσαν για χάρη του… χαλί πλάι στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ (τόσο στοίχισε στους Ανδαλουσιανούς). Εν ενεργεία διεθνής με την Πορτογαλία. Σε καταπληκτική ηλικία. Με καριέρα 50+ γκολ, 50 ασίστ σε Γαλλία (Λιλ, Μονακό), Αγγλία (Μάντσεστερ Σίτι). Στη Σεβίλλη δεν τα κατάφερε. Δεν έγινε ποτέ «ένα» με το «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Επιστρέφοντας στη Ligue 1 όμως για τη Νις βρήκε ρυθμό για τα καλά. Και η συμφωνία με τον πρωταθλητή Ελλάδας έμοιαζε win-win. Ο Ολυμπιακός έβαζε στη μηχανή του έναν winger «κάνω τη διαφορά». Ο Λόπες έρχονταν σε μια ομάδα που θα μπορούσε να τον βάλει πια για τα καλά ξανά στις ράγες. Συνθήκες σχεδόν ιδανικές.
«Ελπίζω να πετύχω πολλά. Ο προπονητής και ο Ολυμπιακός μού έδειξαν εμπιστοσύνη και θα προσπαθήσω να δώσω τα πάντα. Είμαι έτοιμος και μου αρέσει να αναλαμβάνω την ευθύνη» έλεγε το απόγευμα της 16ης Αυγούστου στο εισαγωγικό του σημείωμα. «Οταν έχεις να παίξεις τόσο καιρό, το δύσκολο δεν είναι το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά το ψυχολογικό. Πρέπει να βρεις το κουράγιο για να ενσωματωθείς με την ομάδα. Δεν μου φάνηκε δύσκολο, γιατί εδώ και καιρό δουλεύω, προσπαθώ να βελτιώνομαι για να βοηθάω. Ημουν καιρό έξω αλλά είμαι ευτυχισμένος που βοήθησα την ομάδα» έλεγε την περασμένη Κυριακή μετά το γκολ επί του ΠΑΣ Γιάννινα. Η διαφορά ανάμεσα στις δηλώσεις του Αυγούστου και σε εκείνες του Μάη σαν να εξηγούν τα περισσότερα.
Ενδιάμεσα ο Πέδρο Μαρτίνς είχε φροντίσει βεβαίως για τα απαραίτητα μηνύματα προς τον συμπατριώτη του. Και η αλήθεια είναι πως πάντα όταν μιλούσε για εκείνον προσπαθούσε να του... εξηγήσει ότι τον περιμένει: «Δεν ήρθε σε καλή κατάσταση. Ηταν πολύ δύσκολο για εκείνον να προσαρμοστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα και σε ένα νέο περιβάλλον με διαφορετική πραγματικότητα. Παρόλο που δεν ήταν στις βασικές επιλογές όλο το προηγούμενο διάστημα, ο Ρόνι Λόπες δεν σταμάτησε να δουλεύει. Πιστεύω ότι έχει περισσότερα να δώσει, γιατί τον γνωρίζω πολύ καλά» ήταν για παράδειγμα η ατάκα του 51χρονου προπονητή, αρχές Δεκέμβρη (4/12) μετά την εκτός έδρας νίκη επί του ΟΦΗ στην Κρήτη.
Ηταν ο κορυφαίος εκείνη τη βραδιά στο «Γεντί Κουλέ» στην 3-1 νίκη με ανατροπή. Πέτυχε ένα από τα ωραιότερα γκολ της σεζόν και είχε μεγάλη συμμετοχή στη δημιουργία. Ως τα μισά του Γενάρη όμως είχε χάσει τη θέση του στην εντεκάδα. Εκείνη που ξαναβρήκε σε περιβάλλον Super League, μόλις την Τετάρτη στην Τούμπα. Φυσικά, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Πολλώ δε μάλλον όταν ο τελευταίος μονόλογος του κειμένου είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα σου.
