Οταν ήμουν τριών μηνών έγκυος, έλαβα ένα γράμμα από το πανεπιστήμιο της επαρχιακής πόλης του Βελγίου στο οποίο εργαζόμουν που με παρακινούσε να κλείσω θέση για το – ακόμα αγέννητο – παιδί μου στον βρεφονηπιακό σταθμό του χώρου εργασίας μου για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος, δηλαδή για έναν ολόκληρο χρόνο αργότερα. Μην έχοντας προλάβει να ενημερώσω τον ασφαλιστικό μου φορέα, παρέμενε ένα μυστήριο πώς η πληροφορία της εγκυμοσύνης μου είχε φτάσει στον εργοδότη μου. Αργότερα έμαθα ότι αρκούσε η ανάρτηση του θετικού αποτελέσματος της αιματολογικής εξέτασης στο μητρώο μου. Τους επόμενους μήνες έλαβα και άλλο γράμμα – από την υπηρεσία του δήμου αυτή τη φορά – που μου υπενθύμιζε ότι έπρεπε να κλείσω θέση εγκαίρως στον δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό, ενώ στην πορεία πληροφορήθηκα την ύπαρξη και άλλων, πολλών, ιδιωτικών βρεφονηπιακών σταθμών πέριξ του σπιτιού μου που ήταν πρόθυμοι να φιλοξενήσουν το παιδί μου, ακόμα και αν επρόκειτο μόνο για τις μισές ημέρες του μήνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή