« Η «Αυλή των Θαυμάτων» όταν γράφτηκε, ήταν το κύκνειο άσμα ενός κόσμου βαθιά δικού μας και βαθιά πικραμένου» έγραφε, κλείνοντας το σημείωμά του για την πρεμιέρα του έργου στο Θέατρο Τέχνης, τον Ιανουάριο του 1957, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης. Εξήντα πέντε χρόνια μετά, και οι άνθρωποι αυτής της «Αυλής» παραμένουν αναγνωρίσιμοι και οικείοι, προσαρμοσμένοι στο σήμερα. Ενώ το έργο συνεχίζει να υπενθυμίζει «την έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς που χαρακτηρίζει τη ζωή του Ελληνα», όπως ανέφερε σχετικά σε εκείνο το σημείωμα ο συγγραφέας του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή