Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Πολλή συζήτηση έγινε αυτές τις μέρες περί ισχύος, με αφορμή την άφιξη των Rafale. Ομως τα άμεσα πλάνα αναβάθμισης του ρόλου της χώρας στην ευρύτερη περιοχή δεν περιορίζονται στις στρατιωτικές προμήθειες, όπως με πληροφορούν. Μαθαίνω ότι η Ελλάδα προωθείται ως «hub» για το rescEU. Για να καταστεί δηλαδή κόμβος του Κοινού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ. Και οι συζητήσεις σε επίπεδο θεσμικό και υπηρεσιακό της ΕΕ, τις οποίες κινεί ο αρμόδιος υπουργός, πρώην επίτροπος και εμπνευστής του rescEU Χρήστος Στυλιανίδης, έχουν προχωρήσει αρκετά. Στο επόμενο διάστημα, λοιπόν, είναι πολύ πιθανόν να σταθμεύουν μονίμως δύο ελικόπτερα του Μηχανισμού σε ελληνικό έδαφος. Πρακτικά μιλώντας, δεν θα είναι μόνο δύο ελικόπτερα παραπάνω στη δική μας επικράτεια, κοντά στις δικές μας ανάγκες, αλλά θα είναι στη διάθεση των χωρών που θα ενεργοποιήσουν τον Μηχανισμό, καθιστώντας την Ελλάδα κρίσιμο κέντρο του και αναβαθμίζοντας τον ρόλο της στη γειτονιά της. Κι αυτό θα είναι μόνο η αρχή γιατί θυμίζω ότι, ούτως ή άλλως, η Ελλάδα αναμένει να λάβει συνολικά επτά νέα πτητικά πυροσβεστικά μέσα από τη συμφωνία που υπέγραψε το υπουργείο με την Κομισιόν. Το περασμένο καλοκαίρι, άλλωστε, πήραμε μια γεύση των προκλήσεων που θα βρούμε μπροστά μας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, αλλά και του πώς η ανθρωπιστική βοήθεια και η διαχείριση κρίσεων είναι κι αυτές ένα άριστο διπλωματικό εργαλείο…
Εκκρεμότητες
Στο μεταξύ, μιας και τον ανέφερα, ο Στυλιανίδης με πράσινο φως του Κυριάκου Μητσοτάκη μετέβη στο Λουξεμβούργο και διαπραγματεύτηκε τη λύση μιας εκκρεμότητας δέκα ετών που είχε η Ελλάδα με την Υπηρεσία Υποστήριξης και Προμηθειών του ΝΑΤΟ, προς την οποία είχαμε μαζέψει χρέη 8.457.481,64 ευρώ, από κόστη τεχνικής υποστήριξης, μισθωτήρια ελικοπτέρων δασοπυρόσβεσης κ.ά. Και παράλληλα άνοιξε διαπραγμάτευση, με καλύτερους όρους αυτή τη φορά, για μελλοντικές μισθώσεις.
Οι νέοι και ο Αργύρης
Τώρα που έγιναν, έπειτα από έναν μήνα χρησμών και διαρροών, οι αναθέσεις κρίσιμων πόστων στο ΚΙΝΑΛ, έχει ενδιαφέρον να κρυφακούει κανείς και τα κομματικά πηγαδάκια. Η πρωτοτυπία εδώ είναι ότι οι άνθρωποι που ανακοίνωσε ο Ανδρουλάκης είναι εν πολλοίς… άγνωστοι στον πολύ κόσμο του ΠΑΣΟΚ καθώς, αντικειμενικά να το πούμε, είναι άλλης γενιάς στην πλειοψηφία τους. Εξαίρεση αποτελεί βέβαια ο Βαγγέλης Αργύρης, για τον οποίο «έπαιξε» και για διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στη θέση του Δημήτρη Μάντζου που ανέλαβε εκπρόσωπος Τύπου. Ο Αργύρης ήταν μια σκέψη αναμενόμενη: έμπειρος, έμπιστος του Ανδρουλάκη, αλλά και φίλος του παλαιότερου κοινοβουλευτικού του ΚΙΝΑΛ, του Κώστα Σκανδαλίδη. Ωστόσο προτεραιότητα παρέμενε η ανανέωση. Και ο Αργύρης, μεταξύ μας, μάλλον προτιμούσε για επαγγελματικούς λόγους μια θέση χωρίς την καθημερινότητα της Βουλής. Η απόφαση να βοηθήσει το κόμμα στην επιτροπή ψηφοδελτίων ήταν, συνεπώς, συναινετική και λογική.
Εκκίνηση από την Κομοτηνή
Κατόπιν αυτών, ο κρίσιμος ρόλος του διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας κατέληξε στον Θανάση Γλαβίνα. Και υπογραμμίζω διπλά το «κρίσιμος» καθώς πρόκειται για μια Κοινοβουλευτική Ομάδα που δεν είναι μέλος της ο πρόεδρος του κόμματος. Αρα μιλάμε για πρόσωπο που απολαύει της εμπιστοσύνης του Ανδρουλάκη. Ο Γλαβίνας είναι νέος μεν, αλλά από μικρός στο πασοκικό… κουρμπέτι. Γιος του παλαιού θεσσαλονικιού βουλευτή Γιάννη Γλαβίνα, δραστηριοποιείται από τα φοιτητικά του χρόνια στο κόμμα κι έχει, παράλληλα, ένα βαρύ βιογραφικό, με νομικές σπουδές διδακτορικού επιπέδου με αφετηρία την Κομοτηνή (όπου ξεκίνησε να «χτίζει» μηχανισμό ο Ανδρουλάκης), τη Βόννη και το Γκρατς. Στη συνέχεια εργάστηκε στην Μπούντεσταγκ, τη γερμανική Βουλή, ως συνεργάτης του Σοσιαλδημοκράτη βουλευτή του SPD Μπούρχαρντ Λίσκα, ενώ αργότερα οι δρόμοι τους με τον Ανδρουλάκη διασταυρώθηκαν και στις Βρυξέλλες, καθώς εργαζόταν στην Κομισιόν.
Εμπρηστικές δηλώσεις και συνεργασία
Παρά το κλίμα επιθετικότητας που δημιουργεί η Τουρκία με τις δηλώσεις και τις απειλές που εκτοξεύουν τα στελέχη της κυβέρνησης Ερντογάν και ο ίδιος ο τούρκος πρόεδρος, στο βάθος η διπλωματία πάντα δουλεύει, έστω και με αργούς ρυθμούς. Την ερχόμενη Δευτέρα, ας πούμε, θα βρίσκεται στην Αθήνα η Μεικτή Οικονομική Επιτροπή Ελλάδας - Τουρκίας που θα συνεδριάσει υπό τον υφυπουργό Εξωτερικών για την Οικονομική Διπλωματία Κώστα Φραγκογιάννη και τον τούρκο ομόλογό του, με το χαρτοφυλάκιο του Εμπορίου, Μουσταφά Τουζτζού. Οι δύο υφυπουργοί θα κλείσουν τις εργασίες της Επιτροπής με την υπογραφή πρωτοκόλλου. Η ίδια η Επιτροπή βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, έχει συσταθεί από το 2000, αλλά επανενεργοποιήθηκε τώρα, 11 χρόνια μετά την τελευταία σύνοδό της, στο πλαίσιο των «θετικών μέτρων» που έχουν συμφωνήσει η Ελλάδα και η Τουρκία. Γιατί τόση αργοπορία; Σίγουρα όχι με ευθύνη της δικής μας πλευράς, που έχει μια πάγια στάση υπέρ των ανοιχτών διπλωματικών διαύλων. Ενδεχομένως, θα έλεγα, το διάστημα που μεσολάβησε να δείχνει την αναβλητικότητα που επέβαλε η τουρκική στάση.
Το σαβουάρ βιβρ του Τσαβούσογλου
Δεν έμεινε απαρατήρητο από την Αθήνα το τηλεφώνημα που έκανε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου στον Γιαΐρ Λαπίντ για να ευχηθεί, όπως είπε, για την υγεία του, μιας και ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών βρέθηκε θετικός στον κορωνοϊό. Παρά τη διευκρίνιση βέβαια, το τηλεφώνημα σχολιάζεται και από τα ισραηλινά ΜΜΕ ως ένα ακόμη σήμα καλής θέλησης από την πλευρά της Τουρκίας, που είναι προφανές ότι προσπαθεί να «ξεπαγώσει» τις σχέσεις της με το Ισραήλ. Μη φανταστείτε φυσικά ότι θα είναι απλή υπόθεση, δεν καλοβλέπουν τον Ερντογάν τόσο εύκολα οι Ισραηλινοί…
