Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Με πολιτικές επόμενης μέρας ακόμα και κι αν κάποιες περιλαμβάνονται απλώς σε εξαγγελίες για μεταγενέστερο χρόνο και με βασικό σενάριο το οριστικό πέρασμα - εκτός δραματικού απροόπτου - από την εσωστρέφεια λόγω υγειονομικής κρίσης στην κανονικότητα κινείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αγωνιώντας να σβήσει εστίες κυβερνητικής φθοράς μέσα από νέα, θετική ατζέντα. Η προτεραιοποίηση παρεμβάσεων πρωτίστως για την ώθηση της οικονομίας και την καθημερινότητα του πολίτη αλλά και η κυβερνητική ρητορική εξετάζονται υπό το πρίσμα των έντονων διεργασιών στο πολιτικό πεδίο και ήδη καλλιεργούνται μεγάλα ή μικρότερα… δίπολα. «Δεν σταυρώνουμε χέρια στις προκλήσεις ούτε απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους» διαμηνύουν κυβερνητικοί παράγοντες με διακηρυγμένο άλλωστε στόχο του Πρωθυπουργού την αυτοδυναμία. Ωστόσο η διαμορφούμενη σκληρή γραμμή σε δύο μέτωπα, έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής, έχει τελικά σημειακές διαφορές, αλλιώτικα χαρακτηριστικά, περιλαμβάνει άλλα target group και διεκδικήσεις και, κοινώς, δεν ξεδιπλώνεται με ενιαία τακτική και σίγουρα όχι με ταύτιση Τσίπρα και Ανδρουλάκη. Ο προσανατολισμός του Μαξίμου αποτυπώνεται στις φράσεις «μετωπική» με τον Αλέξη Τσίπρα και «κλιμακούμενη πίεση» στον Νίκο Ανδρουλάκη. Οι εκτιμήσεις στο γαλάζιο στρατόπεδο συγκλίνουν ότι θα εξελίσσεται για καιρό μια μάχη δυνάμεων και κατοχύρωσης ρόλων στο αντιπολιτευτικό τόξο. Συγκεκριμένα το Μαξίμου θεωρεί σε ό,τι αφορά την Κουμουνδούρου ότι πιέζεται διπλά: από τη διατήρηση της ψαλίδας με τη ΝΔ και από τη φόρα του Κινήματος Αλλαγής. Εξού και περιμένει μεγάλη κλιμάκωση στις συριζαϊκές επιθέσεις. Σε ό,τι αφορά τη Χαριλάου Τρικούπη, το πρωθυπουργικό περιβάλλον αναγνωρίζει το καλό μομέντουμ για το κόμμα και παραδέχεται ότι λειτουργεί ως αστάθμητος παράγοντας. Εξού και οι περισσότερες εισηγήσεις στον Πρωθυπουργό είναι να προκρίνει τακτική μικρής ανοχής «για εύλογο διάστημα», κατά την αποστροφή στελέχους που υποστηρίζει αυτή τη στάση, μέχρι να διαφανούν βασικές κιναλίτικες θέσεις. Αυτό δείχνει προς στοχευμένες απαντήσεις στο νέο ΠΑΣΟΚ, όπως πιστοποιούν οι πρώτες βολές (τροχιοδεικτικές περισσότερο) της Ηρώδου Αττικού.
«Μητσοτάκης ή Τσίπρας»
Τις σημαίες της προσήλωσης στους θεσμούς και της κυβερνητικής αξιοπιστίας στη λογική «τι λέμε, τι κάνουμε» υψώνει εκ νέου ο Κυριάκος Μητσοτάκης έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, επιστρατεύοντας επιπλέον όπλα. Ενα από αυτά, η επιχειρούμενη στροφή του Μαξίμου στην κοινωνία, είτε με υπερπροβολή της κοινωνικής διάστασης που κρύβουν οι πρωτοβουλίες του (νομοσχέδια, έργα υποδομής κ.ο.κ.) είτε με καθαρά κοινωνικές παρεμβάσεις (θέματα διακρίσεων κ.ά.) και με την απόφαση για τακτικές εξορμήσεις στις γειτονιές. Στόχος της κυβέρνησης και της ΝΔ είναι να πάρουν για τον εαυτό τους το πρόσημο της «κοινωνικής ευαισθησίας». Οι χαμηλόμισθοι και η νεολαία αναδεικνύονται σε ειδικά target group ύψιστης προτεραιότητας, στα οποία η κυβέρνηση κάνει κρούσεις… γοητείας, με νέες δεσμεύσεις και προώθηση δράσεων και δεδομένου ότι οι μεγαλύτερες μάχες αναμένονται στο πεδίο του οικογενειακού προϋπολογισμού. Και έχοντας αποφασίσει να διατηρήσει ως το τέλος το δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» αλλά και να… γαργαλάει αντι-ΣΥΡΙΖΑ αισθήματα, το Μαξίμου επιχειρεί να «φωτίζει» την Κουμουνδούρου ως τον διαμορφωτή ακραίας πόλωσης, χρεώνοντας σπασμωδικές κινήσεις ακόμα και σε θεσμικά ζητήματα - σε αυτά που ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι στα μάτια των πολιτών έχει καθαρό προβάδισμα. Το σίγουρο είναι ότι οι γαλάζιοι δεν προτίθεται να αγνοούν τις συριζαϊκές, αντιθέτως επιφυλάσσουν συντονισμένα «σκληρές απαντήσεις για όλα» και «διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές».
«Δυναμικό» πλάνο έναντι του ΠΑΣΟΚ
Παράλληλα το πλάνο έναντι του ΠΑΣΟΚ θεωρείται «δυναμικό», με την έννοια ότι θα καθοριστεί ανάλογα με τις εξελίξεις. Προς το παρόν καταγράφονται προσεκτικές αποστάσεις από τον Νίκο Ανδρουλάκη (είναι χαρακτηριστική η φράση Μητσοτάκη ότι «δεν έχω να πω πολλά γιατί δεν έχω ακούσει πολλά») με την κυβέρνηση να φέρνει εσπευσμένα μπροστά τόσο «προοδευτικές» επιλογές όσο και μηνύματα προς το μέτωπο του ορθολογισμού. Αν αναμένεται να σχηματιστεί ένα νέο, έστω μικρότερο δίπολο, σύμφωνα με εκτιμήσεις παρατηρητών, αυτό θα αφορά τον χώρο του πολυπόθητου Κέντρου, εκεί όπου ο Μητσοτάκης θεωρεί αναγκαία την ηγεμονία του. Η διπλή πρόκληση για τον Πρωθυπουργό μπροστά στην κάλπη της απλής αναλογικής είναι αφενός να διατηρήσει τα κεντρώα στηρίγματά του, μπλοκάροντας τυχόν διαρροή ψηφοφόρων, αφετέρου να έχει θωρακισμένα τα δεξιά του. Εξού και προτάσσοντας το πολιτικό σχέδιό του, το Μαξίμου αναμένεται να εντείνει την πίεση προς το Κίνημα Αλλαγής να παίρνει θέση σε βάθος, εκτιμώντας ότι ο Ανδρουλάκης δεν θα προκρίνει τον δρόμο του «όχι σε όλα», όπως χρεώνουν οι κυβερνητικοί στον Τσίπρα. Ουσιαστικά το όπλο Μαξίμου εστιάζει στην προβολή του μεταρρυθμιστικού προφίλ, της αποφασιστικότητας δηλαδή για «μεγάλες αλλαγές» σε κρίσιμα πεδία (στην Υγεία, την Παιδεία κ.λπ.), αλλά και στην προβολή της πρωθυπουργικής βούλησης για συνέχεια στον διάλογο ή και στην αξιοποίηση στελεχών που δεν περιορίζονται στα νεοδημοκρατικά τείχη. Το τοπίο μοιάζει θολό, όσο κι αν οι στοχεύσεις του Μαξίμου είναι καθαρές. Γιατί η προεκλογική στρατηγική δεν καθορίζεται μόνο από την έκταση και τη διάρκεια της κιναλίτικης δυναμικής αλλά και από τη διατήρηση ή μη της νεοδημοκρατικής νηνεμίας.
