Γέμισε η timeline με Φασιανό. Εστω για λίγο. Μετά άρχισαν πάλι να ανεβαίνουν οι εξυπνάδες, τα ωμά ή στρογγυλεμένα μπινελίκα, το μίσος, που κομψά εκφράζεται ως αντίθεση, προς οτιδήποτε διαφωνεί μαζί μας, οι αυτάρεσκες αναφορές και οι φωτογραφίες που δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση τον πραγματικό μας εαυτό. Η τέχνη εξευγενίζει και εξημερώνει, αυτό είναι γνωστό. Ομως, εν προκειμένω, στην περίπτωση του Φασιανού, η τέχνη του, έτσι όπως σκέπασε τα social, έγινε κάτι σαν ταπετσαρία για να κρύψει την ασχήμια και να καλύψει τους λεκέδες που καθημερινά προκαλούμε στη δημόσια σφαίρα, δυστυχώς αποτυπώνοντας κομμάτια του ίδιου μας του εαυτού. Εδώ θα μπορούσα να σας πω ότι και η τέχνη μάς θυμίζει πόσο άσχημοι είμαστε, αλλά δεν θέλω να το βαρύνω τόσο.