Στις προηγμένες Δημοκρατίες της Ευρώπης η συναίνεση στα βασικά θέματα που απασχολούν τις κοινωνίες τους είναι καθήκον αυτονόητο. Περιορίζομαι να αναφερθώ μόνο στις μεσογειακού ταμπεραμέντου χώρες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Κύπρος και η Πορτογαλία, για τις συναινετικές και τελικά σωτήριες συμπεριφορές τους κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Στη χώρα μας, αντίθετα, αφήνιασαν. Δίχασαν και έσπειραν μίσος. Εκαναν καριέρα πρωθυπουργών, αρχηγών κομμάτων κ.λπ., που σε κανονικές συνθήκες θα παρέμενε «παιδικό όνειρο». Μια κρίση που θα μπορούσε να επιλυθεί σε τέσσερα έως πέντε χρόνια κράτησε 10 ολάκερα χρόνια, αφήνοντας τη χώρα αδύναμη και εύθραυστη στις δυσκολίες της απρόβλεπτης εποχής μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή