Από το ντεμπούτο της στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας «Ησυχα κυλάει η ζωή…» (1957) όπου σχολιάζει τον ηθικό ξεπεσμό εκπροσώπων της βουλγαρικής αντίστασης κατά της ναζιστικής κατοχής οι οποίοι αργότερα κατέλαβαν πόστα εξουσίας στην κομμουνιστική Βουλγαρία, μέχρι τα απαγορευμένα από το καθεστώς της πατρίδας της ντοκιμαντέρ «Νανούρισμα» (1981) και «Η φωτεινή και σκοτεινή όψη των πραγμάτων» (1981), πάνω στην απάνθρωπη καθημερινότητα που βίωσαν οι τρόφιμοι στις γυναικείες φυλακές του καθεστώτος, η βουλγάρα σκηνοθέτρια Μπίνκα Ζελιάσκοβα (1923 -2011), ελκύει αμέσως το ενδιαφέρον. Είναι το πρόσωπο του παρελθόντος που το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (4-14/11) επέλεξε να συστήσει εφέτος στο κοινό του. Την τιμά με μια πλήρη ρετροσπεκτίβα στο έργο της, το οποίο δεν έγινε ποτέ γνωστό όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς (παρά το ότι ταινίες της συμμετείχαν σε μεγάλα φεστιβάλ όπως των Καννών). Η Ζελιάσκοβα υπήρξε η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτις στην ιστορία του βουλγαρικού σινεμά και παρέδωσε επτά ταινίες μυθοπλασίας μεγάλου μήκους και δύο ντοκιμαντέρ σε ένα διάστημα 31 χρόνων.