Ας πούμε ότι πέφτετε πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου. Και βλέπετε ότι έχει όρεξη για κουβέντα. Τι θέμα θα επιλέγατε; Να συζητήσετε για την πράσινη ανάπτυξη και τον σοσιαλισμό σε καιρούς κλιματικής αλλαγής ή για όσα έγιναν πριν από μία δεκαετία; Υπήρχε, αλήθεια, άλλος τρόπος πέρα από τα μνημόνια; Είναι αλήθεια ότι πήγε να πιαστεί στα χέρια με τον Σαρκοζί στις Κάννες; Τέτοια πράγματα. Και εδώ νομίζω ότι βρίσκεται το πρόβλημα της υποψηφιότητας Παπανδρέου.

Μπορεί σε πολλά να ήταν πιο μπροστά από την εποχή του, όμως το ιστορικό του αποτύπωμα είναι τόσο βαθύ που, εκ των πραγμάτων, η παρουσία του παραπέμπει σε εκείνες τις μέρες, δεν εμπνέει συζητήσεις για το μέλλον.

Ο ίδιος προφανώς πιστεύει ότι το συναίσθημα αρκεί. Ναι, των μεγάλων. Γιατί οι νέοι δεν τον έζησαν και ενδεχομένως δεν έχουν ακούσει τα καλύτερα.