Ηταν στην ίδια πλατεία όπου την περασμένη Κυριακή μέλη της ΚΝΕ δέχτηκαν επίθεση. Στο κέντρο της Ανω Ηλιούπολης, στα δυτικά της Θεσσαλονίκης. Εκεί για πρώτη φορά άκουσα τις λέξεις «Χρυσή Αυγή» το 1994. Ο μάντης του κακού ήταν συμμαθητής μου και αμυδρά μόνο θυμάμαι την περιγραφή που περιλάμβανε ελληνικό αίμα, ήρωες, πολέμους, τον Χίτλερ σε ρόλο «παρεξηγημένου» ηγέτη της Ιστορίας, το δεκαεξάκτινο αστέρι της Βεργίνας. Ενας πολτός από αταβιστικές αναφορές, στα απόνερα των μαθητικών συλλαλητηρίων, όπου είχαμε κατεβεί με τα πόδια όλα τα σχολεία της πόλης. Κάποιοι ήταν συμπαθούντες από τότε – οργανωμένοι στην επόμενη δεκαετία – και είχαν διακριτικά με τη σβάστικα, για την οποία ακουγόταν η γνωστή «κασέτα»: προερχόταν από τον μαίανδρο και υποδήλωνε την ιδεολογική συγγένεια με τα αρχαία ελληνικά (τα οποία φυσικά ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν μέσα στην τάξη). Για εμάς τα «φλωράκια», πάντως, το λύκειο είχε απλώς άλλες δύο τάξεις να τελειώσουμε για να φτάσουμε στις σχολές προτίμησης του μηχανογραφικού, οπότε η «γοριλλοποίηση» μέσω της Χρυσής Αυγής ακουγόταν σαν ένοχο μυστικό που αφορούσε άλλες φυλές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή