Και κάτι περισσότερο από το ⅓ του εν λόγω 13% κατέχει ακίνητα αξίας μέχρι 200.000. Ο διάλογος που άνοιξαν οι πολιτικοί αντίπαλοι για το πώς ορίζεται η μεσαία τάξη φανερώνει πόσο απαιτητικό είναι στην πράξη να τη στοχεύσουν – γιατί ο στόχος δεν είναι απόλυτα ευκρινής. Σύμφωνα με περσινή μελέτη του ΣΕΒ εκεί ανήκουν τα νοικοκυριά των οποίων το διαθέσιμο εισόδημα βρίσκεται μεταξύ 14,7 και 39,3 χιλιάδων ευρώ, χονδρικά το 54% των Ελλήνων. Στα δε γκάλοπ το ποσοστό των αυτοπροσδιοριζόμενων ως μέλη της εμφανίζεται ακόμη μεγαλύτερο. Γι’ αυτό οι κοινωνιολόγοι έχουν ήδη αποφανθεί περί της ρευστότητάς της. Είναι, υποστηρίζει η ελληνική βιβλιογραφία πια, μια κατηγορία ετερογενής που δεν γίνεται να οριστεί από τα εισοδήματα ή τον προσανατολισμό της, αφού ο τελευταίος δεν είναι κοινός για όσους την απαρτίζουν. Τέτοιες αβεβαιότητες επιτρέπουν στους πολιτικούς να την προσδιορίζουν κατά το δοκούν. Αλλά δεν τους αποτρέπει απ’ τα προκλητικά λάθη στην περιγραφή της – είτε αποκαλούν πλούσιους όποιους βγάζουν πάνω από 20.000 ευρώ, είτε δεν αποκαλούν αυτούς που έχουν σπίτια των 800.000.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ