Το μέσα μέταλλο

Οπως δεν υπάρχει μία και μοναδική συνταγή για να γίνει κανείς Ολυμπιονίκης, έτσι και δεν υπάρχει ένα μέταλλο από το οποίο να είναι φτιαγμένοι όλοι οι Ολυμπιονίκες. Υπάρχουν ορισμένοι γεννημένοι γι’ αυτόν τον σκοπό: ο Καρλ Λιούις, ο Μπολτ, ο Τζόναθαν Εντουαρντς κι ο Σεμπ Κόου, οι Αφρικανοί των μεγάλων αποστάσεων και, σε αυτή την Ολυμπιάδα, αθλητές σαν τον κολυμβητή Κάλεμπ Ντρέσελ. Υπάρχουν άλλοι, οι περισσότεροι, που φτάνουν στην κορυφή από τον δρόμο της δουλειάς και της επιμονής: μεγάλες μορφές σαν τον Πιέτρο Μενέα, τον δικό μας Πύρρο Δήμα και, στο Τόκιο, την καταπληκτική δυάδα του ύψους, ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Υπάρχουν, τέλος, άλλοι, που, δίπλα στο ταλέντο και την προετοιμασία, έχουν – ερήμην τους – την ευτυχία να καβαλήσουν τον άνεμο της συγκυρίας: ο Αλαν Γουέλς, η Βούλα Πατουλίδου, ο «Ιταλός» νικητής στο κατοστάρι σε αυτή την Ολυμπιάδα. Ολα τα υλικά χρειάζονται, το τι θα βγάλει το χτυπητήρι της τύχης και της στιγμής είναι άγνωστο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν ισχύει αυτό που καμία φορά λέγεται, ότι όλα είναι θέμα ψυχής και θέλησης: ψυχή και θέληση έχουν όλοι οι μεγάλοι αθλητές, Ολυμπιονίκες δεν γίνονται όλοι – μόνο οι πολύ μεγάλοι, κάποια στιγμή, γίνονται, ξεπερνώντας, όπως δείχνει το παράδειγμα του Σεργκέι Μπούμπκα, ακόμα και την αντίσταση της μοίρας.