Το είχε πει ο Αλκιβιάδης: «Το διοικείν εστί προβλέπειν». Απλό. Και τόσο κατανοητό. Τα πρώτα 24ωρα των Ολυμπιακών Αγώνων είχαμε «δύο στα δύο» στις μεταδόσεις. Πρώτα δεν παρακολουθήσαμε την προσπάθεια του Πετρούνια. Ακολούθησε το αντίστοιχο περιστατικό με τον Γκιώνη. Κάτι, συνεπώς, πρέπει να βελτιωθεί. Δεν αποτελεί δικαιολογία πως άπαντες ανέμεναν να μεταδώσει ο σκηνοθέτης το πρόγραμμα του έλληνα πρωταθλητή της γυμναστικής. Ναι, υπό νορμάλ συνθήκες αυτό θα έπρεπε να γίνει, άβυσσος όμως η ψυχή του υπευθύνου για τη μετάδοση. Δηλαδή, plan B και πρόβλεψη για το συγκεκριμένο δεν έπρεπε να υπάρχει; Εδώ είναι το θέμα. Ολοι στη δημόσια τηλεόραση όφειλαν να είναι προετοιμασμένοι καθόσον για το τελευταίο που μπορείς να τους κατηγορήσεις είναι για έλλειψη πείρας. Και βέβαια δεν μπορεί κάποιος να μη σταθεί στην ατάκα-παράπονο του Πετρούνια αναφορικά με το κάθε πότε δίνει αγώνες. Είπε ο χρυσός ολυμπιονίκης και απόλυτο φαβορί και σε τούτη τη διοργάνωση πως δεν είναι ποδοσφαιριστής ή μπασκετμπολίστας που αγωνίζεται κάθε εβδομάδα. Δεν μετέχει, δηλαδή, σε ένα δημοφιλές άθλημα. Ο Πετρούνιας, συνεπώς, αλλά και όλοι αθλητές των λεγόμενων «ατομικών σπορ», αντιμετωπίζουν του κόσμου τις αντιξοότητες και θέλουν μέσω των προσπαθειών τους να ανεβάσουν το δικό τους άθλημα. Να το αναδείξουν, να το κάνουν πιο προσιτό στον κόσμο και αυτό γίνεται μέσω της τηλεόρασης και των μεγάλων αγώνων. Εκεί ο Πετρούνιας και οι αληθινά ξεχωριστοί αθλητές στέκονται θαυμάσια και με το παραπάνω. Ας μην τους χάνουμε. Ας τους απολαύσουμε. Η διαφήμιση για το σπορ που υπηρετούν είναι το ελάχιστο που τους αξίζει. Οπως φυσικά και η μέγιστη προσοχή μας για όσα αληθινά σπουδαία επιτυγχάνουν.