Jehnny Beth / Bobby Gillespie, «Utopian Ashes»

Οι «Ουτοπικές Στάχτες» δεν είναι τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από τραγούδια που περιγράφουν την αμηχανία ενός ζευγαριού μπροστά στο διαζύγιο. Ο πρωταγωνιστής των Primal Scream συναντά και συναντιέται με την τραγουδίστρια (πρώην) των Savages, σε ένα άλμπουμ που δεν σε κάνει να ουρλιάξεις από τη χαρά σου στο πρώτο του άκουσμα, αλλά δεν το πετάς και στα σκουπίδια. Διαφορετικές οι μουσικές τους αφετηρίες, αποτελούν σίγουρα έναν περίεργο συνδυασμό. Οπως κάθε ζευγάρι που βρίσκεται σε αταξία, έτσι βρίσκονται και οι δύο δημιουργοί, αλλά όλο παραδόξως παράγουν ένα ιδιαίτερο προϊόν. Τα ποπ/ροκ τραγούδια τους φέρουν την υπογραφή τους. Από τη μία έχουμε τον Bobby Gillespie όπου στα 90ς με το «Screamadelica», που προσφάτως κατατάχθηκε από το περιοδικό «Rolling Stone» ως ένα από τα καλύτερα 500 άλμπουμ όλων των εποχών. Κι από την άλλη την Jehnny Beth, μέλος του post-punk των Savages, με το πολύ καλό σινγκλ «To Love Is to Live», από τα καλύτερα του 2020. Το… σμίξιμό τους οδήγησε σε ένα γλυκό ποπ/ροκ άλμπουμ, με μπαλάντες, ψυχεδέλεια και britpop στοιχεία, χωρίς να λείπουν στοιχεία από ρυθμούς βαλς και τζαζ. Η δε Beth επιδεικνύει την… Patti Smithiness φωνή της, που η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει απόλυτα με τη φυσιολογία του άλμπουμ. Στην «Ουτοπία» τους και οι δύο καλλιτέχνες είναι διαφορετικοί σε σχέση με το παρελθόν τους. Ο ένας έχει αφήσει την παραδοξότητα των Primal, η άλλη αφήνει πίσω την εικόνα των Savages και αποτελεί ισάξιο συνεργάτη του. Παρόλο που ο Bobby είναι εκείνος που έχει γράψει τα περισσότερα κομμάτια, εντούτοις έχει αφήσει στην Jehnny ικανό χώρο για να αναδείξει τις ικανότητές της. Είναι φορές που μοιάζει ότι ο ένας δημιουργός… σπρώχνει τον άλλο στα τραγούδια και αυτό είναι υπέρ της ακρόασης. Ηρεμος και γλυκός δίσκος, που μπορεί να μην είναι το αριστούργημα του 21ου αιώνα, αλλά ακούγεται συμπαθέστατα. Ιδιαιτέρως τα πρωινά της Κυριακής.