Το αίτημα για εκσυγχρονισμό ενός θεσμού τόσο παλιού όσο η Εκκλησία ίσως μέχρι πρότινος να ακουγόταν παράδοξο. Ωστόσο, η επικαιρότητα της προηγούμενης εβδομάδας – η επίθεση με βιτριόλι μέσα στη Μονή Πετράκη και όχι μόνο – επηρέασε δραματικά τον τρόπο με τον οποίο κοιτάει κανείς τις εσωτερικές του δομές. Ακόμη και φωνές εντός του ζητούν πλέον να αλλάξουν μερικά στοιχεία του εκκλησιαστικού status quo ώστε να προσαρμοστούν στο πνεύμα και τις ανάγκες της εποχής.

Ο νόμος για τα εκκλησιαστικά δικαστήρια χρήζει βελτίωσης, έχει άλλωστε ψηφιστεί το πολύ μακρινό 1932. Οι προϋποθέσεις για τις χειροτονίες κληρικών είναι απαρχαιωμένες. Ο έλεγχος όσων προσέρχονται στον κλήρο κινδυνεύει να είναι πλημμελής, μιας κι εξαρτάται από ένα ή δύο άτομα μόνο. Η Πολιτεία κι η Εκκλησία οφείλουν να συνεργαστούν πάνω στη διευθέτηση όλων των προβληματικών ζητημάτων που ο 37χρονος δράστης της επίθεσης στους μητροπολίτες ανέδειξε – προφανώς μην έχοντας τέτοιο σκοπό.

Η πρόταση του υπουργείου Παιδείας να θεωρείται ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη μισθοδοσία ενός κληρικού η κατοχή πτυχίου, η οποία περιλαμβάνεται στο νέο σχέδιο νόμου που αναμένεται να κατατεθεί άμεσα στη Βουλή, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ομως είναι προφανές ότι αμφότερες οι πλευρές χρειάζεται να κάνουν κι άλλα.

Η διαδικασία με την οποία επιλέγονται όσοι χειροτονούνται πρέπει να διασφαλίζει ότι εκείνοι πληρούν ορισμένα κριτήρια που θα τους επιτρέπουν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις μιας κρίσιμης θέσης. Η κοσμική εξουσία, για να το πούμε διαφορετικά, πρέπει να έχει και εκείνη λόγο στα της Εκκλησίας ως έναν βαθμό. Οχι για να την ποδηγετήσει, αλλά για να τη βοηθήσει να εισέλθει σε μια νέα, πιο ανοιχτή, περίοδο.