Ο ξεχασμένος πρωτοπόρος

Το πρωί ο μεσαίου ύψους άνδρας με την ανοιχτόχρωμη, σφηνοειδή γενειάδα δείχνει αυστηρός, σοβαρός, στοχαστικός. Το φθαρμένο σακάκι μαρτυρά πως έχει ταλαιπωρηθεί στη ζωή του. Το όνομά του είναι Ιβάν Βασιλίεβιτς Κλιουνκόφ και εργάζεται ως λογιστής για να ζήσει τη σύζυγό του και τα τρία του παιδιά. Μετά τη λήξη του ωραρίου του καταπιάνεται με ό,τι αγαπά από παιδί: ζωγραφίζει. Είναι οι ώρες που μεταμορφώνεται σε δραστήρια προσωπικότητα. Συμμετέχει σε όλες τις κύριες εκθέσεις ζωγραφικής, είναι συγγραφέας θεωρητικών άρθρων και καθηγητής, αν και η περιπέτειά του στον κόσμο της τέχνης άργησε να ξεκινήσει καθώς άρχισε να μαθαίνει ζωγραφική μόνο μετά τα 30 του, αποσπασματικά, μαθητεύοντας σε διάφορα εργαστήρια, κάθε φορά που κατάφερνε να συγκεντρώσει τα χρήματα για τα δίδακτρα. Εξελίσσεται, όμως, σε έναν από τους «πατέρες» της Ρωσικής Πρωτοπορίας, αναδεικνύεται ως ο καλλιτέχνης που σχεδίασε πρώτος – 15 χρόνια πριν από τον Αμερικανό Αλεξάντερ Κάλντερ – τα κινητικά γλυπτά, ο δημιουργός που ασχολήθηκε με όλο το φάσμα των κινημάτων και μεθόδων, από τον Νεοϊμπρεσιονισμό και τον Συμβολισμό ως τον Κυβοφουτουρισμό και τη Μη-αντικειμενική τέχνη. Εκείνες τις ώρες είναι ο Ιβαν Κλιουν. Ο ζωγράφος, ο γλύπτης, ο συγγραφέας και ο δάσκαλος που, αν και δημιούργησε έργα βασισμένα στην προσωπική του θεωρία για το χρώμα και το φως, το έργο του βυθίστηκε πρώτα στη σκιά του στενού του φίλου Καζιμίρ Μαλέβιτς και εν συνεχεία στη λήθη.