Πώς γίνεται να φθείρεται η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση να φθείρεται περισσότερο; Το ερώτημα δεν απαντιέται εύκολα, ή τουλάχιστον δεν απαντιέται εύκολα από εκείνους στην Κουμουνδούρου που με μανιχαϊσμό και απλοϊκή σκέψη τα ρίχνουν όλα στα ΜΜΕ. Ετσι κι αλλιώς το ερώτημα είναι βαθύ και οι απαντήσεις πολύπλοκες. Ας θυμηθούμε τον ΣΥΡΙΖΑ (του ΕΚΜ) έστω, του 2012 – 1014. Βεβαίως τότε, ακόμη υπήρχε πολιτικά και μαζικά η έννοια του αντι-μνημονίου. Οι τότε κυρίαρχοι πόλοι είχαν μειωμένο κύρος λόγω Μνημονίων, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν άφθαρτος. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ (της ΠΣ), έχει κυβερνήσει. Η προσπάθεια να συγκροτήσει νέα πόλωση δεν είναι τόσο εύκολη, όπως για παράδειγμα το να βρει ένα νέο «αντι-μνημόνιο». Και οι επιτελείς στην Κουμουνδούρου, παρότι βλέπουν θετικά διάφορα ποιοτικά στοιχεία που αφορούν τη δυσαρέσκεια της νεολαίας απέναντι στην κυβέρνηση, την ίδια ώρα βλέπουν ανησυχητικά πως η γενική τάση δεν τους ευνοεί. Και κάπου εδώ το μήνυμα μπερδεύεται. Οχι στο ως ποιος και τι φταίει μόνον. Αλλά και στο πώς θα αλλάξει.

ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ. Για παράδειγμα, αρκεί ένα άνοιγμα στους μεσαίους και αν ναι με ποιους όρους, αφού με τους μεσαίους φτιάχνεις σταθερούς δεσμούς με άλλο μείγμα πολιτικής και άλλο πολιτικό λόγο. Από την άλλη, μήπως η πραγματική δεξαμενή είναι αυτή της νεολαίας και της επισφάλειας ή των ανέργων, όπως πολλά στελέχη κυρίως της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν; Στην Κουμουνδούρου είναι χαμένοι στη μετάφραση των αναγνώσεων των σημερινών στοιχείων αλλά και των στρατηγικών και ο φόβος του «μισού δικομματισμού» (δύο πόλοι αλλά με πρώτο μακράν τη ΝΔ) επανέρχεται. Μέσα σε όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυσκολία να είναι παράλληλα κόμμα εν κινήσει (με μετέωρο το νέο του πρόσημο και το συνέδριό του) και κόμμα που πρέπει να κάνει δομική αντιπολίτευση. Αντιμνημόνια και προγράμματα Θεσσαλονίκης δεν χωρούν τώρα. Για το Ταμείο Ανάκαμψης δείχνει συναίνεση παρά τις επιμέρους παρατηρήσεις για την ανθεκτικότητά του και τον τρόπο διαμοιρασμού του στην Ελλάδα. Η πανδημία επίσης όπως φάνηκε δεν είναι εύκολο να γίνει πεδίο άναρχης αντιπολίτευσης. Τα ερωτήματα παραμένουν.