Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Το νέο σκληρό νόμισμα για να ευημερήσει η χώρα και οι πολίτες της είναι αυτό που στην ευρωπαϊκή καθομιλουμένη ονομάζεται skills, στην ελληνική καθομιλουμένη αποκαλείται δεξιότητες, και στον Αριστοτέλη ορίζεται ως δύναμις (διακριτή της θεωρητικής γνώσης που όριζε ως επιστήμη).
Οπως το αξιόπιστο νόμισμα είναι υπόσχεση ανταμοιβής πιστοποιημένης αξίας, το ίδιο ισχύει και για το ανθρώπινο κεφάλαιο, τους τίτλους παιδείας, τις ικανότητες, τις εργασιακές ικανότητες, τις δεξιότητες. Το σύγχρονο σκληρό νόμισμα είναι το τι ξέρεις να κάνεις και η αναγνώρισή του στην αγορά εργασίας, στην οικονομία, τη σύγχρονη κοινωνία. Κατ' αρχήν η δύναμις. Και εν συνεχεία η επιστήμη.
Το ανθρώπινο κεφάλαιο είναι κατ' αρχήν δύναμις, και εν συνεχεία επιστήμη. Επίσης είναι κυρίως η δύναμις που παράγει την καινοτομία. Σύμφωνα με την έρευνα για την καινοτομία στην Ευρώπη, το 4% των καινοτομικών εφαρμογών βασίζεται στην ακαδημαϊκή έρευνα. Η πιο σημαντική πηγή καινοτομιών είναι οι επαφές με πελάτες και τα δίκτυα των επιχειρήσεων που, αλληλοεπιδρώντας, παράγουν το 96% των καινοτομικών εφαρμογών για να ανταποκριθούν σε πρακτικές ανάγκες.
Για την ευημερία της χώρας στον σύγχρονο κόσμο που αλλάζει με ρυθμούς επαναστατικούς, μας χρειάζεται και η δύναμις και η επιστήμη. Για να τις έχουμε πρέπει να καλύψουμε μείζονα ελλείμματα επαγγελματικής παιδείας και σύγχρονης παιδείας. Για να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό που στην ευρωπαϊκή καθομιλουμένη λέγεται reskilling και upskilling, πρέπει να έχουμε και στοιχειώδεις λειτουργίες skilling: εν τέλει να έχουμε παροχή επαγγελματικής παιδείας και παιδείας που συνδυάζει την παράδοση με την καινοτομία.
Αυτό δεν είναι συμβατό με το υφιστάμενο εκπαιδευτικό βασίλειο ανορθολογισμών όπου:
- οι νέοι Ελληνες περνούν τις περισσότερες ώρες παγκοσμίως στις αίθουσες διδασκαλίας το πρωί, και στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα το απόγευμα και το βράδυ,
- σχεδόν όλοι βγαίνουν αριστούχοι από τα λύκεια αλλά οι κατατακτήριες Πανελλήνιες αποδεικνύουν την πλασματικότητα αυτής της αξιολόγησης,
- η σχολική διαρροή δεν συμβαίνει στη διάρκεια της 12ετούς εκπαίδευσης, αλλά στην ανολοκλήρωτη τριτοβάθμια, και στις αποφοιτήσεις άνευ αντικειμένου,
- με αποτέλεσμα οι απόφοιτοι ΙΕΚ που απασχολούνται στην αγορά εργασίας είναι σε ποσοστό 25% απόφοιτοι ΑΕΙ, που επέστρεψαν σε εκπαίδευση χαμηλότερης βαθμίδας,
- και στις ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ, που προορίζονται για αποφοίτους γυμνασίου, 8 στους 10 μαθητές να είναι απόφοιτοι λυκείου, ενίοτε και μερικοί φοιτητές ΑΕΙ.
Με δύο λόγια το εκπαιδευτικό βασίλειό μας, παρά τις χιλιάδες φωτεινές εξαιρέσεις, παράγει πολύ περισσότερες χιλιάδες μικρές εκπαιδευτικές οδύσσειες. Αντί να παράγει παιδεία και επαγγελματική παιδεία, παράγει, εκτενώς, αποειδίκευση και ανειδίκευτους. Για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών και της ευημερίας των νέων πολιτών, εκτός από τη βάσανο της αξιολόγησης, διότι «με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις», καλείται να βελτιώσει τις σχέσεις του με την εγχώρια παραγωγή και τη δημιουργία.
Υιοθετώντας και τη μάθηση με βάση την εμπειρία και την εργασία, παρέχοντας επαγγελματική παιδεία και παιδεία, τροφοδοτώντας τους νέους με το νέο σκληρό νόμισμα: skills, δεξιότητες, δυνάμεις, παιδεία. Ταυτόχρονα, με την επαναπροσέλκυση του ανθρωπίνου κεφαλαίου που διέρρευσε την τελευταία 10ετία, και την καλλιέργεια δυναμικής μεταρρυθμίσεων και καινοτομίας, για τη δημιουργία διαδρόμων προσγείωσης ενός κλάσματος των τρισεκατομμυρίων που αναζητούν παραγωγικές επενδύσεις «κεφαλαίου που στηρίζεται στη γνώση».
Ο Χρήστος Α. Ιωάννου είναι οικονομολόγος, διευθυντής Τομέα Απασχόλησης και Αγοράς Εργασίας ΣΕΒ
